Φίλοι της λογοτεχνίας: «Εκτός ορίων» του Σάββα Καλιοντζή

Εμείς οι αναγνώστες (ασχέτως της επίσημης ιδιότητάς μας) έχουμε όλοι ένα κοινό χαρακτηριστικό: είμαστε ‘άπληστοι’! Και όταν γράφω ‘άπληστοι’, εννοώ ότι πάντοτε αναζητούμε νέο ‘αίμα’ συγγραφέων, νέες ιδέες, νέα θεματολογία, νέες αναγνωστικές συγκινήσεις. Όσους συγγραφείς κι αν έχουμε διαβάσει ποτέ δεν επέρχεται κορεσμός στην απύθμενη αναγνωστική μας ‘απληστία’… Η χαρά μας, επομένως, όταν ανακαλύπτουμε έναν νέο, για τα δικά μας δεδομένα πάντα, συγγραφέα είναι απερίγραπτη. Ενθουσιαζόμαστε σαν τα μικρά παιδιά που ανακαλύπτουν έναν άγνωστο θησαυρό και ορκιζόμαστε, χωρίς υπερβολή, ότι θα παραμείνουμε πιστοί του αναγνώστες εσαεί!

Κάτι ανάλογο, λοιπόν, μου συνέβη και με τον συγγραφέα Σάββα Καλιοντζή. Ξεκίνησα να διαβάζω το νέο του βιβλίο «Εκτός Ορίων» χωρίς να σταματήσω να γυρνάω τις σελίδες, γεμάτη αδημονία για να ανακαλύψω τί μου επιφύλασσε παρακάτω. Ειλικρινά, ξεκινώντας το δεν μπορούσα να διανοηθώ τις δυνατές συγκινήσεις που θα βίωνα μέσα από τις τέσσερις εκπληκτικές ιστορίες του συγγραφέα. Ιστορίες που καθηλώνουν τον αναγνώστη, του προκαλούν ρίγη και απρόσμενες ανατριχίλες, του εκτινάσσουν την αδρεναλίνη του στα ύψη και τον κάνουν να αφουγκράζεται μέσα στο σκοτάδι, κοιτώντας ταυτόχρονα πίσω του με καχυποψία. Με γραφή ολοζώντανη και παραστατική, ώστε οι εικόνες να σχηματίζονται μπροστά μου σαν να παρακολουθούσα κινηματογραφικές σκηνές θρίλερ, ο συγγραφέας ξετυλίγει τον μίτο της αριστοτεχνικής πλοκής κάθε ιστορίας, προκαλώντας τον αναγνώστη να ανασύρει και να αναμετρηθεί με τους πιο μύχιους φόβους του, να ξεπεράσει τα προσωπικά του όρια, μέχρι να φτάσει στην εκλογίκευση κάθε κατάστασης.

Στην πρώτη ιστορία με τίτλο «Πίσω Από Τους Θάμνους», ταξιδεύουμε αντάμα με τον ήρωα στις πιο σκοτεινές και δαιδαλώδεις διαδρομές του ανθρώπινου μυαλού. Ο Πάρης Γρηγοριάδης είναι ένας άντρας νέος, προσγειωμένος, με τη δική του επιχείρηση και χόμπι του το κυνήγι. Σε μία από αυτές τις εξορμήσεις του στο όρος Πάικο του Ωραιοκάστρου, έξω από τη Θεσσαλονίκη, η ζωή του θα αλλάξει για πάντα. Ένα έγκλημα απρόβλεπτο θα τον στοιχειώσει, οδηγώντας τον να υπερβεί τα δικά του όρια της λογικής και του φόβου. Πόσες ενοχές και πόσους επαναλαμβανόμενους φρικτούς εφιάλτες μπορεί να αντέξει ένας ευαίσθητος ανθρώπινος νους, σε πόση πίεση μπορεί να ανταπεξέλθει μια κλονισμένη προσωπικότητα όταν τίθεται το αμείλικτο ερώτημα ‘γιατί δεν έκανα κάτι να το αποτρέψω;’

Στη δεύτερη συγκλονιστική ιστορία, με τίτλο «Ένα Πλήρες Δείπνο» ο συγγραφέας μας ταξιδεύει στην ορεινή Αρκαδία, στο όρος Μαίναλο και τη γραφική Δωρίδα. Ο Μπιλ και η Τζόαν, παιδιά ελλήνων μεταναστών από τη Νέα Υόρκη, ταξιδεύουν μέσα στο καταχείμωνο για να γνωρίσουν τα πάτρια εδάφη των προγόνων τους. Θέλουν να επισκεφτούν τα μέρη της πατρίδας τους που μέσα στο μυαλό τους φαντάζουν ονειρικά, σχεδόν μυθικά, διανθισμένα από τους ντόπιους μύθους και θρύλους που πέρασαν από γενιά σε γενιά με την προφορική παράδοση. Αυτές οι πολλά υποσχόμενες διακοπές θα αποβούν μοιραίες για το νεαρό ζευγάρι, όταν φωλιάσει μέσα στο μυαλό τους μία φριχτή, ανομολόγητη υποψία… Ο συγγραφέας, με εκπληκτική μαεστρία, ισάξια των μεγάλων μετρ των ιστοριών τρόμου, κλιμακώνει σταδιακά το ενδιαφέρον και την αγωνία, αποκαλύπτοντάς μας μία μία τις ψηφίδες ενός παζλ αγωνίας και φόβου, οδηγώντας την σκέψη των ηρώων του, και τη δική μας, στα πιο φριχτά μονοπάτια. Μας βάζει απέναντι σε ερωτήματα όπως τί θα κάναμε εάν κάθε ηθική αξία χανόταν, μαζί με το πιο αγαπημένο μας πρόσωπο, θα φτάναμε ποτέ πέρα από τα όριά μας για να εκδικηθούμε αδιανόητους εγκληματίες και, τελικά, κατά πόσο μπορεί ένας φυσιολογικός άνθρωπος να διατηρήσει την ψυχραιμία και την ορθή του σκέψη όταν μια φριχτή υποψία τρυπώσει μέσα στο φοβισμένο του μυαλό;

Στην τρίτη εκπληκτική ιστορία με τίτλο «Ζητείται Νέος», ο συγγραφέας ανταγωνίζεται επάξια τις ιστορίες τρόμου του Bram Stoker, καθώς μας αποδεικνύει ότι το γοτθικό και μακάβριο στοιχείο, αυτό που κάνει τις τρίχες στο σβέρκο μας να ορθώνονται άθελά μας, μπορεί να υπάρχει και στην, κατά τα άλλα, πολύβουη, οικεία και πεζή Αθήνα. Ένας νέος και φιλότιμος φοιτητής προσπαθεί να βρει δουλειά, ώστε να συνδράμει και αυτός, μαζί με τους γονείς του, στα πολλά φοιτητικά του έξοδα. Ο Νίκος ψάχνει και ψάχνει, αλλά η μεγαλούπολη που μαστίζεται από την σύγχρονη οικονομική κρίση δεν προσφέρει ιδιαίτερες ευκαιρίες εργασίας σε έναν πρωτόβγαλτο και ανειδίκευτο υποψήφιο. Η μόνη διαθέσιμη θέση εργασίας είναι αυτή του βοηθού σε ένα γραφείο… κηδειών. Τί να γράψω για αυτό το μικρό διαμαντάκι; Απαράμιλλος ο συνδυασμός του τρόμου με το μαύρο χιούμορ, της λογικής με το παράλογο, της ψυχωτικής συμπεριφοράς με την εκλογίκευση, του μεταφυσικού με το στυγνό, ανηλεές έγκλημα!

Στην τέταρτη και τελευταία ιστορία του βιβλίου με τον εύλογο τίτλο «Ο Τάφος Του Δασκάλου» ο συγγραφέας, χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη έναν λαϊκό μύθο, εξυφαίνει μια τρομαχτική ιστορία όπου ο ένας εκ των ηρώων αποφασίζει να επισκεφτεί το νεκροταφείο του χωριού, προσπαθώντας να αποδείξει στους φίλους του ότι φαντάσματα και πνεύματα δεν υπάρχουν. Η περιπλάνηση του αναγνώστη τον οδηγεί πέρα από τα όρια του μυαλού και της λογικής, ενώ ανασύρει στην επιφάνεια κρυμμένες δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις που, στους περισσότερους από εμάς, είναι βαθιά ριζωμένες, ακόμα και αν δεν τις αποδεχόμαστε.

Στο βιβλίο αυτό θα βρείτε όλα όσα φοβάστε, ίσως, να αντιμετωπίσετε αλλά και όλα όσα δε γνωρίζατε πως σας προκαλούν ανεπιθύμητες ανατριχίλες και ρίγη φόβου. Ο Σάββας Καλιοντζής μας δίνει ένα εξαίρετο, συναρπαστικό δείγμα γραφής λογοτεχνίας τρόμου χωρίς να υποκύπτει στην γοητεία της φαντασίας. Οι λάτρεις του φανταστικού μην περιμένετε να συναντήσετε μυθικά τέρατα και σκοτεινά, υπερφυσικά όντα. Εδώ η λογική υπερισχύει της φαντασίας και ο συγγραφέας μας αποδεικνύει πως τα παιχνίδια του μυαλού μας, όταν αυτό αλωθεί από τον φόβο, μπορεί να αποβούν πολύ πιο σκοτεινά, αδιανόητα και μοιραία από την οποιαδήποτε φρικιαστική φαντασία. Θερμά συγχαρητήρια στο συγγραφέα και σας προτείνω να το διαβάσετε Φίλοι μου! Με ανοιχτό ένα φωτάκι στο σκοτεινό διάδρομο… για καλό και για κακό!

Πηγή: http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2015/09/blog-post_25.html