Page 14 - «28 αντίγραφα» - Θεόδωρος Πάλλας - Άνεμος Εκδοτική

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΛΛΑΣ

νύματα. Μια συνομιλία άρχισε, κάπου τελείωσε, και το
ρολόι μιλούσε στο δέκα.
Το κορμί της, μουδιασμένο απ’ την απραξία. Η κόπω-
σή της βαρέθηκε να παλεύει με τα ψίχουλα στο στήθος
της κι ήρθε και το αναμάλλιασε. Ράκος…
Το κρεβάτι, ξέστρωτο. Μια στιγμή ακόμη, κάποια
νέα μηνύματα. Ένας νυχτερινός φίλος θέλει κάτι να την
ρωτήσει…
Κοιμήθηκε με την ταμπλέτα αγκαλιά. Ξύπνησε κι ένα
χαρούμενο πρόσωπο στην οθόνη της την χαιρέτησε.
Ένας πρωινός φίλος με τον καφέ της.
Τα κόκαλα έτριξαν, ανακλαδισμένα, στη δουλειά της.
Το απόγευμα είπε να περπατήσει λίγο, να θυμηθούν
τα μέλη της πως γεννήθηκαν για να κινούνται.
Δυο παιδιά μάλωναν. «Δεν σ’ έχω φίλο…», είπε το
ένα.
Της ήρθε να πει: «Δεν πειράζει, υπάρχουν εκατομμύ-
ρια φίλοι σ’ όλο τον κόσμο. Περιμένουν ν’ αναδυθούν
μέσ’ απ’ τα χέρια σου…»
Ένιωσε ένα τράβηγμα στην μπλούζα. Κοίταξε κάτω
της. Ένα παιδί τής τράνταζε το ρούχο. Σαν πλέχτηκαν
τα βλέμματα, «τι χρώμα έχουν τα περιστέρια;» την ρώ-
τησε.
Απόρησε. Κοίταξε τα πουλιά που κυριαρχούσαν στα
πόδια της.
«Γιατί δεν έχουν το χρώμα τ’ ουρανού;» ξαναρώτη-
σε ο μικρός.
«Τι χρώμα έχει ο ουρανός;» της ήρθε να τον ρωτήσει.
Πλανήθηκε το βλέμμα μια ψηλά και μια γύρω. Η πο-
λυπλοκότητα των χρωμάτων! Δεν την άντεχε. Ήθελε να
τα ξεβάψει όλα με μια χλωρίνη. Ως και τα ρούχα της.

22