Page 7 - «28 αντίγραφα» - Θεόδωρος Πάλλας - Άνεμος Εκδοτική

28 ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ

«Στον διάολο κι εσύ, σιχαμένε», τσίριξε η Μέλπω,
φουρκισμένη απ’ το ντύσιμο της Λενιώς, ένα κοντό σορ-
τσάκι να τονίζει τον πισινό της και μια μπλούζα ν’ αφήνει
τον αφαλό και το πάνω στήθος.
«Τι είναι αυτό;!» αναστατώθηκε σαν είδε το τατού.
Η Λενιώ την πρόλαβε κι έτρεξε στις σκάλες.
«Ανίκανος είσαι!» ξέσπασε στον άντρα της. «Λιγο-
ζώητη να είμαι, να ησυχάσω», ψιθύρισε. Πήρε μια υγρή
πετσέτα να σβήσει το πρόσωπό της, διάλειμμα μεταξύ κη-
ρυγμάτων εμπρηστικών, αναμεσίς φωνών κι αγριάδας.
Κι ο Απόστολος σκόνη στην πολυθρόνα, μηδέ ανάσα.
Δεν σπούδασε, που πάει να πει: δεν μορφώθηκε όσο
θα ήθελε. Κι όσο και ν’ αγαπούσε τα βιβλία, δεν προλά-
βαινε να ξεφυλλίσει πάνω από δέκα σελίδες, την έπαιρ-
νε ο ύπνος, κάθε αράδα κι ένα της αμάν. Στο ξενοδοχείο
την πέρναγαν για την πιο μορφωμένη. «Η ζωή με δασκά-
λεψε σωστά», επαναλάμβανε. Όλες την σέβονταν, ας μην
ήταν κι η μεγαλύτερη, την είχαν σε υπόληψη. «Κι αυτή
βάλθηκε να μου λερώσει το κούτελο», έλεγε για την κόρη
της γογγύζοντας.
Κι ο Απόστολος κάποτε θα ήτανε με όνειρα κι ελπί-
δες, μετά βυθίστηκε στη φουρτούνα του γάμου. Τα σκε-
φτόταν φορές και στραβοκατάπινε η Μέλπω. Κανένας
δεν τον ρώτησε τι πέταξε στα σκουπίδια. Σαν βουλιάζει
στην εφημερίδα ή στο διαδίκτυο, μπορεί ν’ ανατρέχει στα
παιδικά του. Την ανέχεται αδιαμαρτύρητα ο καημένος.
Κάποτε τον αγαπούσε, τώρα τον έχει ανάγκη να ξε-
σπά πάνω του, πατώντας στην αδυναμία του να της ενα-
ντιωθεί.
«Δύσκολα σ’ έπιασα, μ’ ακούς;!» την απείλησε με τη
γροθιά της, «δεν θα με πεθάνεις εμένα».

15