Page 15 - «Εκεί που άργησε να λάμψει ο ήλιος» - Παναγιώτης Ντούσκας - Άνεμος Εκδοτική

ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΗΛΙΟΣ ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΛΑΜΨΕΙ

λάθος κάνουν!» είπε η Μπριτ με απόλυτη σιγουριά για
την ορθότητα της άποψής της.
«Τι σημαίνει μαγεία για σένα;» ρώτησε ο Πιτ.
«Δύσκολο να πω. Την αισθάνομαι παντού, όμως μου
είναι δύσκολο να την ορίσω. Κάποιες φορές αισθάνο-
μαι σε τέτοια αρμονία με το σύμπαν, που τα πάντα γίνο-
νται μαγεία. Κάποιες άλλες αισθάνομαι τόσο ξένη, τόσο
αποκομμένη, που η μαγεία χάνεται. Την αντικαθιστά ο
φόβος. Τον φόβο προσπαθώ να ξορκίσω» είπε κι έριξε
στο τραπέζι ένα σετ ξύλινους ρούνους. «Τι ξέρεις για
τους ρούνους;» τον ρώτησε.
«Όχι πολλά. Μόνο ότι τους χρησιμοποιούσαν οι γερ-
μανικοί λαοί για να γράφουν μέχρι τον 15 αιώνα».
ο
«Οι ρούνοι έχουν ζωή, ξέρεις. Ο κάθε ρούνος είναι
μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Δεν είναι τυχαίο το ότι
είναι ξύλινοι. Τα δέντρα λατρεύονταν σε παγανιστικές
θρησκείες ως πνευματικά όντα. Όπως βλέπεις, είναι βαμ-
μένοι κόκκινοι».
«Ενδιαφέρον» είπε ο Πιτ. «Θα παίξουμε με τους ρού-
νους λοιπόν; Τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε;»
Η Μπριτ μάζεψε τους ρούνους από το κεντημένο
ύφασμα του τραπεζιού όπου τους είχε τοποθετήσει και
τους έβαλε σε μια πάνινη σακούλα που βρισκόταν μέσα
στο κουτί τους.
«Να τι θέλω να κάνεις» είπε. «Σκέψου μια ερώτηση».
«Τι είδους ερώτηση;»
«Κάτι που σε απασχολεί πολύ. Μην μου την πεις.
Ύστερα βάλε το χέρι σου στη σακούλα και ανακάτεψε
τους ρούνους. Κι όταν νιώσεις έτοιμος, επίλεξε πέντε απ’
αυτούς. Εγώ ύστερα θα τους τοποθετήσω στο τραπέζι
και θ’ απαντήσω στην ερώτηση που έχεις σκεφτεί».

23