Page 19 - «Εκεί που άργησε να λάμψει ο ήλιος» - Παναγιώτης Ντούσκας - Άνεμος Εκδοτική
P. 19
Κεφάλαιο 2
Η πραγματικότητά μας συχνά γίνεται πεζή, δίχως
έμπνευση, κι εμείς οι ίδιοι γινόμαστε άλλοι άνθρωποι.
Σερνόμαστε στην καθημερινότητά μας δίχως να το κα-
ταλαβαίνουμε. Ακόμα και στιγμές μαγείας, σαν κι αυτές
που είχε βιώσει μερικά βράδια πριν ο Πιτ με την Μπριτ,
χάνονται μέσα σ’ αυτή την πεζή καθημερινότητα.
Πόσο θα ήθελα να ζω μόνιμα σ’ έναν κόσμο ονεί-
ρου, σ’ έναν κόσμο μαγείας, όπου τα πάντα είναι δυνα-
τά, σκεφτόταν συχνά ο Πιτ. Σ’ έναν τέτοιο κόσμο θα πά-
λευα με δράκους για να σώσω την αγαπημένη μου και
θα έφτανα στην άλλη άκρη της γης για να βρω το μονα-
δικό άνθος που φυτρώνει στη λίμνη των δακρύων και να
της το χαρίσω.
Ίσως αυτό το ενδιαφέρον του για τη μεταφυσική και
η αγάπη του για τα παραμύθια και το ονειρικό στοιχείο
τον έφεραν στη Σκωτία να σπουδάσει γοτθική λογοτε-
χνία. Η Αυστρία είναι ιδανικό μέρος για σκι. Η Ελλάδα
είναι ιδανικό μέρος για καλοκαιρινές διακοπές. Η Σκω-
τία είναι ιδανικό μέρος για να σπουδάσεις γοτθική λογο-
τεχνία. Κάπως έτσι σκεφτόταν ο Πιτ.
Τρεις μέρες είχαν περάσει από τότε που είχε γνωρί-
σει την Μπριτ. Την έχω συνέχεια στο μυαλό μου. Θα της
27
