Page 3 - «Εκεί που άργησε να λάμψει ο ήλιος» - Παναγιώτης Ντούσκας - Άνεμος Εκδοτική

Κεφάλαιο 1

Τα πράσινα τοπία της Σκωτίας, να τα κοιτάς μέσα
απ’ το τρένο, μια ομορφιά… Με το πρόσωπο κολλημέ-
νο στο τζάμι, κάθε τοπίο αντικαθίσταται από το επόμε-
νο πριν καν συνειδητοποιήσεις ότι βρισκόταν εκεί, μπρο-
στά στα μάτια σου. Με κάποια χρώματα να κυριαρχούν,
το γκρίζο τ’ ουρανού, το πράσινο της φύσης, και μερι-
κές σταγόνες βροχής να κυλάνε διστακτικά στο τζάμι.
Κι όταν οι σκέψεις γίνονται μελαγχολικές, όλα εναρμο-
νίζονται τέλεια.
Σε πόσες σκέψεις αφήνεσαι όταν ταξιδεύεις με το
τρένο. Παρατηρώντας τους ανθρώπους, κυρίως όμως
παρατηρώντας τον ίδιο σου τον εαυτό, ακόμα και σαν
αντανάκλαση στο τζάμι. Σαν μια σκιά με μαύρα μαλλιά,
μαύρα μάτια κι ένα πρόσωπο που μερικές φορές θα το
επιθυμούσες πιο χαμογελαστό. Κι οι σκέψεις απλώς περ-
νάνε σαν τα τοπία έξω απ’ το παράθυρο. Ωστόσο, ακό-
μα κι έτσι, κάτι μένει και το ταξίδι συνεχίζεται.
Μπορεί η απόσταση από το Στέρλινγκ ως το Εδιμ-
βούργο να καλύπτεται σε λιγότερο από μία ώρα, όμως το
συναίσθημα ότι ταξιδεύεις παραμένει. Ο Πιτ είχε κατα-
φέρει τελικά να ξεκλέψει λίγο χρόνο γι’ αυτή τη συναυ-

11