Page 4 - «Εκεί που άργησε να λάμψει ο ήλιος» - Παναγιώτης Ντούσκας - Άνεμος Εκδοτική

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΤΟΥΣΚΑΣ

λία των Goldfrapp. Την περίμενε σαν τρελός. Είχε στε-
νοχωρηθεί πολύ όταν δεν είχε προλάβει ν’ αγοράσει ει-
σιτήρια για τη συναυλία τους στη Γλασκόβη. Όμως επι-
τέλους ο Ιούλιος είχε φτάσει και οι Goldfrapp έρχονταν
για μια μοναδική συναυλία στο Λίκουιντ Ρουμ του Εδιμ-
βούργου. Πόσο συναρπαστικό!
Κατέβηκε απ’ το τρένο ήρεμα κι αργά. Ο ουρανός
ήταν συννεφιασμένος μα τουλάχιστον δεν έβρεχε. Ήταν
εφτά και μισή το απόγευμα και είχε μιάμιση ώρα στη
διάθεσή του για περιπλάνηση μέχρι τη συναυλία. Πλη-
σίαζε η ώρα των φεστιβάλ: Διεθνές Φεστιβάλ Εδιμβούρ-
γου, Φεστιβάλ Φριντζ. Το Εδιμβούργο σ’ ένα μήνα από
τώρα επρόκειτο να γίνει ένα ατέλειωτο πανηγύρι. Πού
θα βρίσκομαι εγώ τότε; αναρωτήθηκε. Αφίσες στον δρό-
μο, οι παραστάσεις είχαν ήδη ξεκινήσει να διαφημίζο-
νται. Τουριστικές πληροφορίες στην οδό Πρίνσες. Ένα
σκωτσέζικο μπαλέτο στα μπλε. Φοβισμένες συμμετρίες.
Μια χορογραφία βασισμένη στην επιδίωξη της φιλοσο-
φικής τελειότητας. Η αρχή της ηδονής ή τι θα έλεγες για
μια όπερα του Βιβάλντι; Κάπου θα πάω, σίγουρα. Ίσως
βέβαια τελικά καταλήξω στο Φεστιβάλ Φριντζ, καθότι
πιο προσιτό για την τσέπη μου.
Το πάρκο στη Λεωφόρο του Πρίγκιπα. Όμορφα πρά-
σινο με μια θέα προς το κάστρο του Εδιμβούργου κατα-
πληκτική. Ένα τοπίο να ισοδυναμεί με χίλιες εμπνεύσεις.
Κάπου στην εκκλησία του Αγίου Κάθμπερτ, ένα μονο-
πάτι οδηγεί κατευθείαν στο κάστρο. Όπως περπατούσε,
αισθανόταν ευτυχισμένος. Ήταν ένα είδος ευτυχίας μίας
στιγμής που συναντά την αιωνιότητα. Όταν το μέσα και
το έξω εναρμονίζονται κι εσύ χαμογελάς στα πάντα και
τα πάντα σου ανταποδίδουν το χαμόγελο. Με αυτά τα
συναισθήματα μπήκε σε μια παμπ να πιει μια μπίρα. Μία
ώρα ακόμη θα ήταν αρκετή για μια Γκίνες. Είχε ήδη ανέ-

12