Page 6 - «Εκεί που άργησε να λάμψει ο ήλιος» - Παναγιώτης Ντούσκας - Άνεμος Εκδοτική

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΤΟΥΣΚΑΣ

μια εξωπραγματική αλλά λογική σύνδεση. Ήπιε μερικές
γουλιές από την μπίρα του. Ένιωσε ότι απλώς σκότωνε
χρόνο. Πλήρωσε και βγήκε έξω.
Παλιά πόλη το Εδιμβούργο. Ο Πιτ διέσχιζε μια γοτθι-
κή πλατεία. Υπήρχε ένα άγαλμα στη μέση, στα χρώματα
της υγρασίας. Βρισκόταν πλέον πολύ κοντά στο Λίκου-
ιντ Ρουμ, ωστόσο δεν ήξερε πού ακριβώς βρισκόταν. Σε
ένα παγκάκι καθόταν μια κοπελίτσα με ροκ στιλ και διά-
βαζε ένα βιβλίο. Ο Πιτ την κοίταξε για μια στιγμή. Ύστε-
ρα προσπάθησε ν’ ανάψει τσιγάρο μα ο αέρας δεν τον
άφηνε. Τελικά το τσιγάρο άναψε. Τράβηξε μια τζούρα
και κινήθηκε προς το μέρος της.
«Συγγνώμη, μήπως ξέρεις πού βρίσκεται το Λίκουιντ
Ρουμ;»
«Ναι, βέβαια. Βρίσκεται στην οδό Βικτώριας, στρίψε
δεξιά στο επόμενο στενό».
«Ευχαριστώ πολύ. Ξέρεις, παίζουν οι Goldfrapp
απόψε».
«Οι Goldfrapp; Δεν τους ξέρω».
«Τι μουσική ακούς;»
«Περισσότερο μέταλ της δεκαετίας του ’70».
«Οκ. Μπορώ να ρωτήσω τι διαβάζεις;»
Σήκωσε το βιβλίο προς το μέρος του για να του δείξει.
Διάβαζε τον Προφήτη του Καλίλ Γκιμπράν. Ο Πιτ κού-
νησε το κεφάλι σε ένδειξη εντυπωσιασμού.
«Και γιατί ακριβώς μιλάει;»
«Κοίταξε μέσα σου και θα δεις ότι αυτό που φέρνει
πόνο φέρνει και τη χαρά».
«Όμορφο. Έρχεσαι συχνά εδώ να διαβάσεις βιβλία;»
«Απλώς περιμένω μια φίλη».
«Χάρηκα που σου μίλησα. Καλό βράδυ» είπε ο Πιτ
αποχαιρετώντας την.

14