Page 9 - «Εκεί που άργησε να λάμψει ο ήλιος» - Παναγιώτης Ντούσκας - Άνεμος Εκδοτική

ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΗΛΙΟΣ ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΛΑΜΨΕΙ

όλους αυτούς τους ενδιαφέροντες ανθρώπους τριγύρω
που αδημονούσαν ν’ απολαύσουν το αγαπημένο τους συ-
γκρότημα. Ο Πιτ συνέχιζε να παραμένει με το κεφάλι κα-
τεβασμένο. Πρέπει να συνέλθω. Υπάρχουν κι άλλες πολ-
λές κοπέλες, γιατί κόλλησα μ’ αυτήν έτσι ξαφνικά; Πρέ-
πει να συνέλθω και ν’ απολαύσω τη συναυλία. Επιστρέ-
φοντας στο Στέρλινγκ, θα με περιμένει τόσο διάβασμα.
Κι εκεί που πολεμούσε την απογοήτευσή του, προ-
σπαθώντας να ξαναβρεί την καλή του διάθεση, συνέβη
κάτι που το βίωσε σαν θαύμα! Ήταν σαν μια δεύτερη ευ-
καιρία, εκείνη που σου δίνει η ζωή όταν οι θεοί σε λυπού-
νται για την αδυναμία σου. Γυρίζοντας να ρίξει μια μα-
τιά πίσω του στην ούρα, την ξαναβλέπει. Απίστευτο! Σ’
ευχαριστώ, Θεέ μου! Στεκόταν εκεί, τέσσερα πέντε άτο-
μα πίσω από εκείνον, και περίμενε να μπει στο Λίκου-
ιντ Ρουμ. Εντελώς αυθόρμητα και χωρίς δεύτερη σκέψη
πήγε και της μίλησε.
«Σε είδα πριν στο κάστρο» είπε κι αισθάνθηκε ότι
πιο βλακώδη ατάκα δεν θα μπορούσε να είχε ξεστομίσει.
Ήταν όμως τόσο αυθόρμητος, τόσο γεμάτος ενθουσια-
σμό, που εκείνη του χαμογέλασε αμέσως.
«Μπριτ» είπε, απλώνοντας το χέρι της, αφού πρώτα
τον περιεργάστηκε για μια στιγμή.
Φάνηκε αμέσως ότι της άρεσε το στιλ του. Ο Πιτ φο-
ρούσε ένα καφέ δερμάτινο σακάκι, στιλ δεκαετίας ’60 με
φαρδιούς γιακάδες, και τζιν παντελόνι. Τα μαλλιά του
ήταν σηκωμένα σε καρφάκια.
«Είμαι ο Πιτ. Σου αρέσουν οι Goldfrapp;»
«Όχι απλώς μου αρέσουν. Ήταν για μένα το σάου-
ντρακ της χρονιάς που πέρασε. Ανυπομονώ να τους δω».
«Ξέρεις, εγώ τους ανακάλυψα τυχαία σ’ ένα δισκο-
πωλείο στο Λονδίνο. Αγόρασα το cd αμέσως και από
τότε το ακούω συνέχεια», είπε ο Πιτ.

17