Page 18 - «Ο κύκλος με τη θάλασσα» - Μαρία Λιάσκα-Μαυράκη - Άνεμος Εκδοτική

ΜΑΡΙΑ ΛΙΑΣΚΑ-ΜΑΥΡΑΚΗ

φίλους, αλλά πιστεύαμε πως αυτοί αποτελούσαν
την εξαίρεση στον κανόνα. Ίσως και να ήταν. Ίσως

κι εμείς να ήμασταν η εξαίρεση στον δικό τους κα-
νόνα. Ούτε κι εκείνοι συμπαθούσαν τους Έλλη-
νες. Εγώ όχι μόνο δεν τους συμπαθούσα, τους φο-
βόμουν κιόλας. Εκείνοι, οι άλλοι, οι ξένοι, δεν μας
φοβούνταν, μόνο μας αντιπαθούσαν, και αυτό δεν
ήταν καλό. Έτσι μας έλεγε η μαμά του Άντι, και
μάλλον έτσι ήταν.
Εκείνοι δεν είχαν ακούσει ποτέ τον ήχο που κά-
νει το βομβαρδιστικό αεροπλάνο. Δεν ήξεραν πώς

είναι να είσαι είκοσι τεσσάρων χρόνων με ένα
μωρό ορφανό. Να ψάχνεις ανάμεσα στις λίστες
των αγνοουμένων κι ύστερα στις άλλες, των νε-
κρών. Να μην ξέρεις σε ποια από τις δυο θα ήθε-
λες να είναι γραμμένο το όνομα του δικού σου αν-
θρώπου. Να βλέπεις το σπίτι όπου μεγάλωσες πίσω
από συρματόπλεγμα. Να απλώνεις το χέρι να χαϊ-

δέψεις την άμμο που έπαιζες μικρός. Να διαβάζεις
στα τουρκικά ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΖΩΝΗ για
μια πόλη που την ξέρεις καλύτερα από την παλά-
μη σου. Να έχεις αφήσει εκεί τον πρώτο σου έρω-
τα, τα καλύτερα χρόνια της ζωή σου. Να είσαι πρό-
σφυγας μέσα στη χώρα σου. Να είσαι ξένος ανά-
μεσα στους συμπατριώτες σου. Γι’ αυτό έφυγε τότε
η Μαρία με τον Αντρέα παιδάκι μικρό. Για να ξε-
χάσει. Να ξεχάσει τα σπασμένα τζάμια την ώρα

24