Page 12 - Ο υιός του Νείλου - Εμμανουήλ Γ. Μαύρος - Άνεμος Εκδοτική

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Γ. ΜΑΥΡΟΣ

μην ξεχνάτε πως εδώ στο Κάιρο, χρησιμοποιώντας
τις σκάλες, δεν θα πάθετε ποτέ καρδιά».
Η ματιά του έδειχνε θυμωμένη.

«Δεν ήρθα εδώ, κυρία μου, για ν’ ακούσω ηλίθια
αστεία», είπε υψώνοντας τη φωνή του. «Όταν ρωτώ
θέλω να λαμβάνω απαντήσεις».
«Τότε, αγαπητέ μου, να κάνετε λογικές ερωτή-
σεις για να παίρνετε λογικές απαντήσεις. Μπορώ να
μάθω τώρα τον λόγο της επισκέψεώς σας;»
«Δεν ξέρω. Χρειάζομαι βοήθεια και αυτό το μέ-
ρος είναι τόσο αποπνικτικό, η ζέστη –Χριστέ μου!–
τι βρόμα είναι αυτή…»
Από το «Χριστέ μου» κατάλαβα ότι δεν είναι μου-
σουλμάνος Αιγύπτιος. Αν και το κοντόχοντρο και
μελαμψό παρέπεμπε εκεί, το κάλεσμα του Χριστού
και η μη προσαρμογή του στο γενικό περιβάλλον του
Καΐρου τον πρόδωσαν.
«Δεν υπάρχει ηλεκτρικό. Μας τελείωσε. Όσο για
τη βρόμα, τα παράπονά σου στον Τούρκο από κάτω.
Αν δεν σου αρέσει, μπορείς να φύγεις και να πάω κι
εγώ σπίτι μου να ξεκουραστώ».

«Όχι, εντάξει», είπε εκείνος συγκαταβατικά.
«Μήπως να πηγαίναμε σε μια καφετέρια να τα
πούμε;»
Δεν θα με πείραζε να ρίξω μια καλύτερη ματιά
στο πρόσωπό του και στο παραστατικό του. Μου
δημιουργούσε αρκετά ερωτηματικά.
«Όχι, καλύτερα να μείνουμε εδώ».

16