Page 7 - Ο υιός του Νείλου - Εμμανουήλ Γ. Μαύρος - Άνεμος Εκδοτική

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ

από παντού. Είτε μέρα είτε νύχτα, το κτίριο φάντα-
ζε τρομακτικό. Την ημέρα βρόμαγε καπνό και ιδρώ-
τα, τη νύχτα παράνομο αλκοόλ, βαριά αρώματα και
σπέρμα. Το πλέον ακατάλληλο μέρος για να διατη-
ρεί κάποιος γραφείο. Τα πλακάκια στους τοίχους
του προθαλάμου ήταν σπασμένα και βρόμικα. Ανα-
ρωτήθηκα αν κάποιος κάποτε είχε καθαρίσει αυτό
το πάτωμα. Ο προθάλαμος θα έπρεπε να δημιουργεί
μια αίσθηση ηρεμίας στους ενδιαφερόμενους επιστή-
μονες και συναδέλφους, αλλά και στην ομάδα εργα-
σίας. Όλα αυτά υπό κανονικές συνθήκες, πιο εκπο-
λιτισμένες.
Πάτησα το κουμπί του ασανσέρ. Καμία αντίδρα-
ση. Δοκίμασα ξανά και ξανά. Και πάλι καμία αντί-
δραση. Μάζεψα το κουράγιο μου και άρχισα ν’ ανε-
βαίνω αργά τα σκαλιά ώς τον τέταρτο όροφο. Δεν
μπορώ να παραπονεθώ, είχε μια περίεργη δροσιά
στη σκάλα και κοντοστάθηκα για λίγο προτού προ-
χωρήσω στον διάδρομο που έβλεπε προς τα δυτικά.
Σ’ αυτή την πλευρά τα ενοίκια είναι χαμηλά, γιατί
τα γραφεία έχουν θέα τις άθλιες πολυκατοικίες του
Καΐρου. Με τον ιδρώτα να έχει λούσει όλο το σώμα
μου, μισοζαλισμένη από τη ζέστη και την άσχημη μυ-
ρουδιά της ατμόσφαιρας, διέκρινα την επιγραφή στην
πόρτα: ΕΛΕΝΗ ΝΑΚΟΥ – ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ.
Είχα καλέσει την υπηρεσία μηνυμάτων από το κι-
νητό μου τηλέφωνο, στην Αλ Μανάσι μπαίνοντας
στην πόλη από την έρημο, θέλοντας με πάθος να
φτάσω σπίτι για ένα ντους και να κάτσω κάτω από

11