Kριτική βιβλίου από την Λίτσα Κοντογιάννη, για την εφημερίδα «ΓΝΩΜΗ ΠΟΛΙΤΩΝ», 15νθήμερη εφημερίδα Δήμων Βέλου-Βόχας και Σικιωνιών Κορινθίας.
Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που παρ’ όλο το ζοφερό και δύσκολο θέμα του –τις νεοπλασματικές ασθένειες που χτυπούν πλέον πολύ νέους ανθρώπους–, σφύζει από αισιοδοξία και θέληση για ζωή.
Πρόκειται για ένα βιβλίο υπέροχα γραμμένο, μιλάει κατευθείαν στη καρδιά, μια απόλυτα δεμένη αφήγηση, δεν κάνει κοιλιά πουθενά, σε κερδίζει από τις πρώτες κιόλας σελίδες και διαβάζεται κυριολεκτικά απνευστί.
Ο συγγραφέας μας, με τη δυνατή συγγραφική του πένα, πολύ σοφά επενδύει στο συναίσθημα που διακατέχει τους ήρωες του, στοιχείο που αφήνει ανεξίτηλα ίχνη στον ψυχικό κόσμο αλλά και στη μνήμη του αναγνώστη. Η γραφή του δείχνει πως τους περιβάλει με περίσσια αγάπη και σεβασμό.
Απόλυτα προσγειωμένη ιστορία, ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και το τέλος,
μας αφήνει μια πικρή γεύση. Γιατί η ζωή δεν αφήνει πάντα την σφραγίδα του happy end.
Ιστορικά η υπόθεση διαδραματίζεται στην Ελλάδα κυρίως τη δεκαετία του ’70, εποχή πολύ δύσκολη για τους πολίτες αυτής της χώρας, και ειδικότερα για τις γυναίκες, που βίωναν τη βία και την τρομοκρατία της χούντας των συνταγματαρχών και κατ’ επέκταση μέσα στα πλαίσια της οικογένειάς τους. Η οποία αποδεικνύεται πως λόγω των προκαταλήψεων που υπάρχουν στους κόλπους της, μπαίνει τροχοπέδη σε μια γυναίκα που αγωνίζεται να βρει τον εαυτό της, την ευτυχία της και την ανεξαρτησία της.
Απόλυτα προσγειωμένη ιστορία, ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και το τέλος, μας αφήνει μια πικρή γεύση. Γιατί η ζωή δεν αφήνει πάντα την σφραγίδα του happy end. Είναι όμως επιλογή δική μας, μετά από την πιο σφοδρή καταιγίδα να μπορούμε να βλέπουμε τον ήλιο και να λέμε «Είχε λιακάδα σήμερα!» και να κάνουμε κάθε στιγμή της ζωής μας να αξίζει, άσχετα με το πόσο θα διαρκέσει αυτή.
