κριτική από την Θεώνη Κωνσταντοπούλου
«Υπάρχουν πάντα τέσσερις πλευρές σε κάθε ιστορία: Η δική σου εκδοχή, η δική τους εκδοχή, η αλήθεια και αυτό που πραγματικά συνέβη».
Ζαν Ζακ Ρουσσώ
Το καινούριο μυθιστόρημα της Άννης Παπαθεοδώρου δείχνει πόσο αληθινό είναι το συγκεκριμένο απόφθεγμα του Ελβετού φιλοσόφου, συγγραφέα και συνθέτη του 18ου αιώνα. Η ιστορία που θα διαβάσετε, θα σας αγγίξει βαθιά. Πρόκειται για την συγκλονιστική ιστορία μιας οικογένειας. Διαβάζοντας την, θ’ ανακαλύψετε πως το ίδιο πράγμα που μπορεί να ενώσει μια οικογένεια έχει και την δύναμη να την διαλύσει…
«Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΛΕΥΡΑ»
Ο Νικόλας επιστρέφει είκοσι ένα χρόνια μετά στην πατρίδα του, την Ελλάδα. Τότε, η φυγή του υπήρξε επιβεβλημένη… Πόσα όμως μπορεί να λύσει η φυγή; Μπορεί να διαγράψει πράξεις και συναισθήματα; Ή όλα όσα έχουμε κάνει κι έχουμε νιώσει δεν σταματούν να μας καταδιώκουν όπου κι αν βρεθούμε;
Ο Νικόλας έφυγε για την Αμερική αφήνοντας πίσω του μια νεκρή γυναίκα, μια κόρη που τον μισεί, μια μεγάλη αληθινή αγάπη κι έναν αδερφό ο οποίος αρνείται εδώ και είκοσι ένα χρόνια την οποιαδήποτε επαφή μαζί του…
Πρόκειται πραγματικά για ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα το οποίο θα σας συνεπάρει! Η Άννη Παπαθεοδώρου με τον μεστό λόγο της κάνει την αφήγηση να ρέει, δημιουργώντας παράλληλα πολλές σκέψεις και δυνατά συναισθήματα στον αναγνώστη.
Πόσο εύκολο είναι για κάποιον που έχει αποκοπεί από τον κόσμο του για τόσα χρόνια να επιστρέψει σε αυτόν; Όταν μάλιστα η επιστροφή του πρόκειται να ζωντανέψει τον εφιάλτη του τότε; Έναν εφιάλτη ο οποίος δεν σταμάτησε ποτέ να δίψα για απαντήσεις που δεν δόθηκαν ποτέ…
«Πώς ξαναπιάνεις τη ζωή σου από την αρχή, πώς ξαναβρίσκεις το νήμα εκεί που το άφησες; Πώς ενώνεις κομμάτια που έχουν γίνει θρύψαλα, που έχουν εξαϋλωθεί και έχουν εξαφανιστεί στους πέντε ανέμους; »
«Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΛΕΥΡΑ» είναι ένα μυθιστόρημα που καταδεικνύει την σημασία των οικογενειακών δεσμών.
Πώς μπορεί η στάση των γονιών και τα λόγια τους να επηρεάσουν την πορεία ζωής των παιδιών τους; Τι φταίει κι ένα γλυκό, τρυφερό κι ευγενικό παιδί μετατρέπεται σ’ έναν επαναστάτη έφηβο ο οποίος καταστρέφει την ζωή του κι εκείνη της οικογένειάς του; Και ποιος ευθύνεται πραγματικά για μια τέτοια συμπεριφορά;
Πού οφείλεται η αποκαθήλωση των ανθρώπων, το γκρέμισμα των ειδώλων που μέχρι πρότινος φώτιζαν την ύπαρξή μας; Σε ποια μονοπάτια μπορεί μας να οδηγήσει η απόφασή μας να κρύψουμε τα προβλήματά μας κάτω από το χαλάκι αποφεύγοντας λόγω φόβου την αντιμετώπισή τους;
Και όταν αυτό έχει ολέθριες συνέπειες ποιος φταίει; Κι εμείς; Είμαστε άραγε μόνο οι πράξεις μας;
«Τα ύστερα κρίνουν τα πρώτα. Όμως, ποτέ δεν ξέρεις πως θα ήταν τα ύστερα αν τα πρώτα ήταν διαφορετικά».
Η συγγραφέας μας διηγείται μια ιστορία στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η αγάπη.
«Πόσο μικρούς μας κάνει η στέρηση και πόσο μεγάλους μας κάνει η αγάπη».
Γύρω της, σαν δορυφόροι γυρνούν ασταμάτητα η αφοσίωση, το καθήκον, η θυσία αλλά και τα μυστικά, τα ψέματα που λέμε με κίνητρο την αγάπη.
Πόση δύναμη, πόσο κουράγιο θέλει η αλήθεια; Είναι ποτέ αργά για να την αποκαλύψεις;
«Δεν μπορείς να κρυφτείς από την αλήθεια».
Η ιστορία αυτή όμως δεν αρκείται μόνο εδώ. Είναι μια ιστορία για το φόβο της απόρριψης, την επιθυμία αποδοχής. Για τα όνειρα που απαγορεύονται, για τον ρατσισμό και τις συνέπειες πως προκαταλήψεων. Για την ίδια τη ζωή μας…
«Δεν σε ρωτάει η ζωή, δεν περιμένει να την ακολουθήσεις. Τρέχει μόνη της και πρέπει να τρέξεις κι εσύ. Πρέπει να την κυνηγήσεις, ειδάλλως θα είσαι εσύ ο κυνηγημένος. Δεν σου δίνει τον χρόνο να κάνεις διάλειμμα, δεν σου δίνει καιρό να σκεφτείς. Φεύγει βιαστικά κι εσύ ιδρωμένος τρέχεις στο κατόπι της, προσπαθώντας να την πιάσεις χωρίς αποτέλεσμα. Αν καταφέρεις να την αγγίξεις, είσαι τυχερός».
Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΛΕΥΡΑ
Πρόκειται πραγματικά για ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα το οποίο θα σας συνεπάρει! Η Άννη Παπαθεοδώρου με τον μεστό λόγο της κάνει την αφήγηση να ρέει, δημιουργώντας παράλληλα πολλές σκέψεις και δυνατά συναισθήματα στον αναγνώστη.
Ο κεντρικός ήρωάς της, Ο Νικόλας, είναι αποφασισμένος να διορθώσει τα λάθη, να αποκαλύψει την αλήθεια, να ξεμπερδέψει τα νήματα που δεν έπρεπε να είχε αφήσει μπερδεμένα. Θα τα καταφέρει; Και πόσο σημαντικό είναι να κλείνεις τους λογαριασμούς του παρελθόντος για να προχωρήσεις τη ζωή σου;
Και πόσο εύκολο είναι αυτό όταν σε βασανίζουν αμέτρητα «Αν…» και «Γιατί;»
Μπορούμε άραγε να συνειδητοποιήσουμε πως όλα όσα κρατάμε καλά κρυμμένα έρχεται η ώρα που θα βγουν στο φως; Κι αν το συνειδητοποιήσουμε, μπορούμε να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων; Είμαστε σε θέση να καταλάβουμε πως η αγάπη, αυτή η τόσο μεγάλη δύναμη που δίνει νόημα στη ζωή μας, κερδίζεται μόνο με την αλήθεια;
Θα σας αφήσω όμως κάπου εδώ με το παρακάτω απόσπασμα, το οποίο νομίζω πως λέει μια μεγάλη αλήθεια την οποία έχουμε νιώσει πολλοί από εμάς:
«Η ζωή προχωράει ανεξέλεγκτη. Όσα νομίζουμε πως ορίζουμε, μας προδίδουν».
Πολλά συγχαρητήρια στην συγγραφέα!
