Page 14 - «Tα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα» - Βάσω Ζαφειροπούλου - Άνεμος Εκδοτική

ΒΑΣΩ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ

τσο. Η μούρη της μακριά και σουβλερή, το χέρι της σαν τα-
νάλια. Τα γόνατά μου λύγισαν.
«Δεν φαντάζομαι να κατουριέσαι κι εσύ σαν την Αρτε-
μίτσα;» με ταρακούνησε. «Μίλα! Κατουριέσαι;»
Είχα αλαλιάσει.
«Μίλα, τι βουβάθηκες; Να ξέρουμε τι μας περιμένει»
ούρλιαξε.
«Όχι».
«Το καλό που σου θέλω, καημένη μου. Αλλιώς να πας
από κει που ’ρθες».
Άφησε το χέρι μου απότομα, δίνοντάς μου και μια σκου-
ντιά. Χάνοντας την ισορροπία μου, οριζοντιώθηκα πάνω
στο τσιμέντο.
«Σήκω αμέσως και στρώσε γρήγορα το κρεβάτι σου,
χωρίς κλάψες. Και άκου μια και καλή αυτό που θα σου πω:
θα πίνεις και θα τρως ό,τι σου βάζουμε στο πιάτο. Γιατί δεν
ήπιες το γάλα σου το πρωί;»
Σηκώθηκα τρομοκρατημένη, νιώθοντας τα κάτουρα να
κατηφορίζουν.
«Δεν πεινούσα» τραύλισα, στρίβοντας τα πόδια μου.
Έβαλε τα χέρια της στη μέση.
«Για άκου με να σου πω, πριγκιπέσσα. Ο πατέρας λιώ-
νει τα παπούτσια του για να σας εξασφαλίζει τον επιού-
σιο. Αυτά να σας λείπουν. Ειδάλλως, στο σπίτι σας. Στρώ-
σου τώρα».
Στεκόμουν σαν χάνος. Το κρεβάτι μου, ψηλό, σιδερέ-
νιο, με κάγκελα στο πάνω και στο κάτω μέρος, μου φαι-
νόταν σαν μαούνα. Η δεσποινίς Ασπασία στράφηκε στη
Φωτεινή.
«Φωτεινή, βοήθησε τη Μαρίνα. Στον διάδρομο τινάζου-
με τις κουβέρτες, γιατί έξω βρέχει. Σουρλουλούδες!»

22