Page 15 - «Tα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα» - Βάσω Ζαφειροπούλου - Άνεμος Εκδοτική

ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΑΜΑΔΑ

Οι κουβέρτες ασήκωτες, μα η Φωτεινή τις έστρωσε,
σχηματίζοντας μάλιστα και κάτι παράξενες γωνίες που δεν
τις είχα ξαναδεί.
«Βάλε τώρα κι αυτόν τον κούκλο στη θέση του κεφα-
λιού και είμαστε εντάξει» ξανατσίριξε η δεσποινίς Ασπα-
σία, κοιτώντας με άγρια, ενώ μου πετούσε έναν τεράστιο
κούνελο.
Κοιτούσα απολιθωμένη, μα και πάλι η Φωτεινή άρπαξε
στον αέρα τον κούνελο και, τσακ, τον απόθεσε εκεί όπου
είχε διατάξει η στρίγκλα δεσποινίς Ασπασία. Αλλά η δε-
σποινίς Ασπασία δεν είχε τελειώσει ακόμα μαζί μου.
«Λοιπόν, πριγκιπέσσα, αυτό θα ’ναι το κρεβάτι σου. Και
σ’ το ξαναλέω: κοίτα μη μου βρέξεις τις κουβέρτες! Θα σε
φάει το υπόγειο, καημένη μου. Άκουσες;»
«Μάλιστα» ψέλλισα τρέμοντας, καθώς δυσκολευόμουν
να κρατήσω τα κάτουρα.
«Τώρα είσαι ελεύθερη».
Με μια τρεχάλα έφτασα στην πόρτα. Ωστόσο η δεσποι-
νίς Ασπασία είχε κι άλλα να μου πει.
«Και να μην το ξαναπώ: το πιάτο σου θα το καθαρίζεις
όλο. Μόλις χτυπήσει το καμπανάκι, θα ’ρθεις για το δεκα-
τιανό. Συνεννοηθήκαμε;»
Κούνησα το κεφάλι προς τα κάτω και πετάχτηκα στον
διάδρομο. Κι εκεί, τι ωραία! Χαλάρωσα γλυκά και άφησα
επιτέλους τα ζεστά ούρα να κυλήσουν πάνω στα μπούτια
μου και να μου φέρουν μια ανατριχιαστική ανακούφιση.
Κάτω απ’ τα πόδια μου, πάνω στο τσιμέντο, σχηματίστη-
κε μια κιτρινωπή λιμνούλα. Σαν τον κλέφτη, με το κεφάλι
χαμηλωμένο, αλαφροπατώντας, διέσχισα τον διάδρομο κι
έφτασα στη σκάλα. Έτρεμα ολόκληρη. Πού να κρυφτώ;

23