Page 19 - «Tα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα» - Βάσω Ζαφειροπούλου - Άνεμος Εκδοτική
P. 19
ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΑΜΑΔΑ
ούτε τα φαγιά της δεσποινίδας Ασπασίας, ούτε –κυρίως–
την παγωνιά που τρυπούσε το πετσί μου και σκέβρωνε την
καρδιά μου. Κάθε μέρα που περνούσε μπέρδευε πιο βαθιά
το μυαλό μου, που έβγαζε άγρια αγκάθια. Φιλίες δεν έκα-
να, παιχνίδια δεν έπαιζα, το φαΐ ένα μαρτύριο, ο ύπνος δεν
με ξεκούραζε, και με τον πρώτο φόβο τα έκανα πάνω μου·
ευτυχώς, ποτέ στις κουβέρτες!
Τον Αλκιβιάδη, τη Μαριάνθη και την Αντωνία με το
στανιό τούς αντάμωσα την πρώτη Κυριακή στο άχαρο δω-
μάτιο με τα τραπέζια που το ονομάζαμε τραπεζαρία. Κα-
θόμουν αντίκρυ τους με σφραγισμένα χείλη, συννεφιασμέ-
νη, εχθρική, παρακαλώντας μέσα μου να μην τους ξαναδώ.
Κι αν δεν φοβόμουν τον πατέρα και τη δεσποινίδα Ναυσι-
κά, θα τους πετούσα στη μούρη πόσο τους μισούσα. Και
σαν τους είδα να φεύγουν μαραμένοι, χαμογέλασα με κα-
κία κι έτρεξα να εξαφανιστώ στο αγαπημένο μου υπόγειο.
Δεν κατέβαινα ποτέ βράδυ, αλλά και η μέρα εκεί κάτω
νύχτα έδειχνε. Μια νύχτα όμως πλουμισμένη με χιλιάδες
αστέρια, αφού εγώ, ανάμεσα στα μπαγιατεμένα υλικά και
τα σπασμένα έπιπλα, βιαζόμουν να φορέσω την ονειρεμέ-
νη στολή τής βασίλισσας που με το μαγικό της το ραβδά-
κι κατεβάζει όλα τα βασίλεια του κόσμου στα πόδια της. Οι
ιστορίες του θείου Ασημάκη έτρεχαν με μεγάλη προθυμία
να ρίξουν το μεθυστικό τους το κρασάκι στο άδειο μου πο-
τήρι, όπως τότε που μ’ έπαιρνε τρυφερά στην αγκαλιά του
για να με κοιμίσει, κάνοντας τα βάσανα των ηρωίδων του
και δικά μου. Ο πιο αγαπημένος μου ρόλος ήταν της διά-
σημης χορεύτριας. Όταν μεγάλωνα θα γινόμουν σίγουρα
κι εγώ σαν τη σπουδαία εκείνη κοπέλα που είχε περάσει
τρομαχτικά μαρτύρια ώσπου να κατορθώσει να χορέψει
στο θέατρο. Και δώστου στροφές και τούμπες πάνω στο
27