Page 10 - Μα, το ψάρι είναι φρούτο - Άνεμος Εκδοτική
P. 10
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ
Η θαλασσα έξαλλη, θύμιζε τώρα γειτόνισσα που
λούζεται απόνερα του πάνω ορόφου και βγαίνει στα
μπαλκόνια, να πιαστεί στα λόγια:
«Εγώ ορίζω τα μποφόρ;»
«Τώρα που το λέτε…»
«Είδες, που έρχεσαι στα λόγια μου;»
«Κα… καταλαβαίνω…»
«Κι ακόμα δεν άκουσες τίποτα!»
«Να το πάρω σαν υπόσχεση αυτό;»
«Όπως θέλεις να το πάρεις…»
«Αχ, τι καλά! Αυτό σημαίνει, ότι θα συνεχίσουμε
να κουβεντιάζουμε;»
«Εις τους αιώνες των αιώνων, μπορώ να σου πω».
Το κοχύλι ήθελε τώρα να χοροπηδήσει, αλλά ήταν
μακριά απ’ το νερό.
«Σας ευχαριστώ! Κάνατε την καλύτερη επιλογή
για την παρέα και τη διασκέδασή σας».
«Σκατά στα μούτρα μου έκανα η άσκεφτη!»
Ο μικρούλης σκέφτηκε ένα κλάσμα χρόνου, πριν
ξαναμιλήσει:
«Να σας ρωτήσω κάτι τελευταίο;»
«Ρώτα, αν αποφύγεις να γίνεις πάλι πρόστυχο».
Το κοχύλι ατένισε τη θάλασσα με περίσκεψη.
«Τι ακριβώς είναι η αγάπη;»
«Η αγάπη;»
Η ατέλειωτη θάλασσα αναστέναξε, αμολώντας μι-
κρούς μπιχλιμπιδένιους αφρούς.
14
