Page 18 - Μα, το ψάρι είναι φρούτο - Άνεμος Εκδοτική

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ

τσαρε ένα κηδειόχαρτο στη φάτσα, το γατί να χάσκει
στο παρτέρι του διπλανού φαναριού, σφράγισε και το
σπίτι τους στην οδό Δροσοπούλου 2Β, εγκατέλειψε

σπίτι πρωτοφανώς αξεσκόνιστο και μπαλκόνι απότι-
στο στο διηνεκές.
Κι όλοι μαζί, το κιβούρι σ’ ένα μαύρο γυαλισμένο
όχημα, μετά ο ίδιος και κάτι λίγοι αγαπημένοι συγγε-
νείς με τα δικά τους γιώτα χι, τράβηξαν για το μαγευ-
τικό Λεβίδι, όπου βρίσκονταν τα πατρικά τους και το
πρώτο σπίτι που ’χε ανοίξει με την Ελβίρα του, σαρά-
ντα τέσσερις χρόνους πριν και τους περίμενε να του
ξεβοτανίζουν τον μπαξέ και να το χαίρονται, τα πιο
όμορφα Σαββατοκύριακα της ζωής τους. Έτσι, η μο-
ναχούλα Χίτλερ απέμεινε στο παρτέρι, γωνία Κερκύ-

ρας κι Ευελπίδων, ορφανή πια από σπίτι και γονείς
–για πόσο δεν ήξερε– εκεί στο δείγμα από γρασίδι,
απέναντι ακριβώς από την παλιά Γεωγραφική Υπη-
ρεσία.

Και κατά τη δεύτερη μέρα, που το στομαχάκι της
άρχισε να παίζει ασταμάτητο ταμπούρλο κι η λιγοστή
ανάσα της ξεφύσαγε αργά αργά όλη τη δύναμη που
της είχε απομείνει, έκανε κουράγιο, κι όταν ο κάδος

του δήμου, ένα δυο μέτρα πιο ’κεί, έμεινε μισάνοι-
χτος γιατί βαρυστομάχιασε απ’ το πολύ σκουπιδομά-
νι, εκείνη θυμήθηκε ότι το κορμί της ήταν ελαστικό σα
μηχανικό ελατήριο. Έβαλε ισορροπία και πήδα μία,
πήδα δύο, πήδα τρεις, στο τέλος βούτηξε μέσα. Βρέ-
θηκε σε μια θάλασσα σακούλες, οι πιο πολλές έφεραν
το λογότυπο του κοντινού σουπερμάρκετ, αλλά –τι

22