Page 4 - Μα, το ψάρι είναι φρούτο - Άνεμος Εκδοτική
P. 4
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ
ανοιχτόκαρδα, γαλάζια με κάτι τούφες αραιές –δεν
ήξερε ότι τις λέγανε σύννεφα– κι ανάμεσα σ’ όλα, μια
γραμμή. Μια απέραντη συμφιλιωτική γραμμή, απέρα-
ντη σαν άγνωστο, ατέλειωτη σαν πλήξη. Εντέλει δεν
τ’ απέφυγε κι έπιασε κουβέντα με τη θάλασσα.
«Εσείς τώρα, ας πούμε, είστε μεγάλη;»
«Τι εννοείς ακριβώς, καλό μου;» κυμάτισε οκνηρή
η καραβοπλέουσα.
«Για το μέγεθος ρωτάω».
«Α, ναι… πολύ μεγάλη, αθώο μου απόβρασμα».
«Σαν πόση τώρα να υπολογίσω;» ψάχτηκε το κο-
χύλι και σκούντησε ενοχλημένο τρία βότσαλα που το
γαργαλούσαν.
«Μεγάλη, γλυκό μου τίποτα, τόση όση δεν μπορείς
να μετρήσεις!»
«Έχω ακούσει τόσες ιστορίες για σας», επέτεινε το
όστρακο με ένα δήθεν δέος.
«Είναι όλες ψέματα, ψέματα, μ’ ακούς;» κυμάτι-
σε η θάλασσα. «Κανένας τους δε μ’ έμαθε ποτέ, πολ-
λοί με ρώτησαν, αλλά είμαι μαθημένη να μην απαντώ
σε ερωτήσεις».
«Μπα;» καρδιοχτύπησε το κοχύλι. «Και με μένα,
δηλαδή, γιατί μιλάτε;»
«Γιατί έχω καιρό να κουβεντιάσω και βαρέθηκα
την τόση ειρήνη».
«Να σας κάνω μια προσωπική ερώτηση;»
8
