Page 10 - Ψήγματα - Άνεμος Εκδοτική

ΨΗΓΜΑΤΑ

Πενθώ το σκοτάδι μου

Μ’ ένα σχοινί πενθώ το σκοτάδι μου.
Παρέα με το φόβο μου ελπίζω.
Στίχοι μου...
Κεραυνόπληκτοι στο χάσιμο της μέρας,
ασίγαστοι πόθοι που αιμορραγούν το καλωσόρισμα.

– Εαυτέ, παντού σε γύρεψα.

Εκεί που κανένας την απουσία δεν αντιλήφθηκε,
στο βλέμμα, το ασύμφορο της νιότης μου,
στο χάδι το τραχύ απ’ τη μοίρα,
σ’ ό,τι φιλί περίσσεψε ανάπηρο, νεκρής αγάπης.

– Εαυτέ, παντού σε έκλαψα.

Στο περιθώριο, όχι μονάχη.
Μαζί με τύψεις και ενοχές σε στόλισα,
με λόγια από όρκους που ξεχάστηκαν αφανείς.

–Εαυτέ, με τούτο το σκοινί σε πενθώ πρόωρα–
Κάποτε και η ώρα σκυφτή θα θρηνήσει εντός μου.

15