Page 7 - Ψήγματα - Άνεμος Εκδοτική

ΨΗΓΜΑΤΑ

Όρκοι

Απόντες ήμασταν.
Ως την άκρη του κόσμου.

Σιωπή.

Πίσω από παράθυρα φυλακισμένων.
Μες στην άβυσσο του ονείρου εκλιπαρούμε για φως.
Στο μισοσκόταδο της ενοχής,
κοιμισμένο χέρι, σαπισμένο από την ατίθαση νιότη μας.
–Ψάχνει βουβά–
Όρκους ξεχασμένους στην προσπάθεια.
Ο πόνος άρχισε να διαγράφεται ισχνά.
Με μια ανάσα στα βάθη των καιρών.
Καλωσορίζουμε τ’ άστρα.
Σ’ εσάς ορκιζόμαστε, καταραμένα!

Σιωπή.

Άδειες κόγχες – θυμάμαι με προσευχές.
Τα βράδια τότε άναβαν με φωτιές,
να καούν τα σώματα.
Μα το πρωί ξοδεμένοι ξυπνούσαμε,
πουλούσαμε την ψυχή μας.
–Ζωή μου–
Φεύγεις χωρίς αντίο στα χέρια.
Του έρωτα το αστέρι σβήνει στην πόρτα μου.
–Ανάσα μου–

Σταματημό δεν έχει απόψε το φεγγάρι.
Έναν όρκο σου γύρεψα,
να αναγεννηθώ από τη στάχτη μου.

Σιωπή.

11