Page 14 - Ζεστό ψωμί και κόκκινη κορδέλα - Αναστασία Κορινθίου-Δικαία Μαραβέλια - Άνεμος Εκδοτική

Φωνάζω. Τα βράδια, σου φωνάζω τόσο δυνατά.
Με χίλιες σιωπές αγέννητες. Ικανές να κάνουν να μην
ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο αυτών, που
πάντα έναν ύπνο ζουν σαν θάνατο, σαν λησμονιά, σαν
λήθη! Φωνάζω…
Και οι λέξεις μου παίζουν κρυφτό σε σελίδες, λευ-
κές αράδες γίνονται να γεννηθεί ελπίδα. Φωνάζω…
Μα πόσοι διαβάζουν τη φωνή μου; Αφού οι περισ-
σότεροι είναι αναλφάβητοι της ζωής;

4

Είχε φτάσει πια μεσημέρι και η Χρύσα είχε κα-
ταπιαστεί με ένα φαγητό που λάτρευε να μαγειρεύει.
Γιαπράκια (ντολμαδάκια) ήθελε να φτιάξει σήμερα,
το αγαπημένο της μάμμης της και αργότερα δικό της
αγαπημένο, μιας και ήταν το πρώτο φαγητό που έμα-
θε να μαγειρεύει. Είχε πάντα κληματόφυλλα φυλαγ-
μένα στην κατάψυξη, σαν καλή Συμιακιά νοικοκυρά.
Οι μελωδίες της Κανά ανακατεύτηκαν με την υπέρο-
χη μυρωδιά που έβγαινε από την κατσαρόλα, που σι-
γόψηνε το μεσημεριανό φαγητό. Είχε τελειώσει και τις
καθημερινές δουλειές του σπιτιού, έψησε έναν μικρό
ελληνικό καφέ, πήρε τον υπολογιστή της στα γόνατα
κι έκατσε στο κατώφλι του σπιτιού της. Είχε αφόρητη

24