Page 19 - Ζεστό ψωμί και κόκκινη κορδέλα - Αναστασία Κορινθίου-Δικαία Μαραβέλια - Άνεμος Εκδοτική

ΖΕΣΤΟ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΟΡΔΕΛΑ

δοχείων, στα σκοτάδια μιας εξόδου τα βράδια σε
μπουζούκια. Κάποτε ο έρωτας τα έκανε όλα ανάπο-
δα. Κορμιά που αντάμωναν στο σκοτάδι τις φλογι-
σμένες ανάσες τους, γιατί δεν είχαν ανάγκη την οπτι-
κή μιας πορνογραφικής διάθεσης και βλέμματα που
έδιναν ραντεβού στο φως, την μέρα.
Σε καφετέριες και ταβερνάκια λουσμένα καλοκαί-
ρι. Απαντά βιαστικά, σχεδόν βαριεστημένα.
«Οκ, μωρό».
Κανένας ενθουσιασμός, κανένα χτυποκάρδι, κα-
μιά λάμψη στα μάτια της, τα κουρασμένα από το έντο-
νο μακιγιάζ και τα άτονα συναισθήματα. Μωρό. Να
είχε στα αλήθεια ένα μωρό.
Πριν τρία χρόνια είχε μείνει έγκυος, θυμάται πόσο
τρόμαξε σαν βγήκε η ροζ γραμμούλα στο τεστ εγκυμο-
σύνης. Φόβος αντί για χαρά. Ντροπή αντί για ενθου-
σιασμό. Τότε της έλειψε για πρώτη φορά η μάνα της.
Η Χρουσώ της έλειπε πάντα. Ήθελε σαν τρελή να τις
πάρει τηλέφωνο και τις δύο. Να ζητήσει τη βοήθειά
τους, τη γνώμη τους, το γνώριμο χάδι τους στα μαλλιά
της. Αχ, Θεέ μου, πόσο της είχε λείψει ένα χάδι στα
μαλλιά της. Η μάνα πάντα χάιδευε βιαστικά και χα-
στούκιζε με συνέπεια.
Η Χρουσώ μόνο χάιδευε. Με τα χέρια, με το χα-
μόγελο το αφράτο σαν το ψωμί του φούρνου τους, με
τα μάτια και με τα λόγια της παρηγοριάς της. Η μάνα
της ήταν θαρρείς και τιμωρούσε κάτι πριν ακόμα γίνει.
«Να μη σε βρει το κακό, κόρη μου», έλεγε μονότο-
να «άμα σε βρει, είναι αργά, μετά θα ζαλιστείς από του
έρωτα τα άσχημα μεθύσια».

29