Page 5 - Ζεστό ψωμί και κόκκινη κορδέλα - Αναστασία Κορινθίου-Δικαία Μαραβέλια - Άνεμος Εκδοτική

ΖΕΣΤΟ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΟΡΔΕΛΑ

Η Χρουσώ είχε πάντα ρούχα όμορφα με χρώματα
φωτεινά και παιχνίδια που θα ζήλευε κάθε παιδί. Μπί-
μπι Μπο και Τζον Τζον, επιτραπέζια και όλα τα περι-
οδικά της Μανίνας και της Πάττυ. Μοναχοκόρη και
μοναχοπαίδι μεγαλωμένο με όλα τα καλά, με ένα σπί-
τι που η Αλμήνα ζήλευε τα κόκκινά του παντζούρια,
με τα λευκά δαντελένια κουρτινάκια, μιας και ήξερε
καλά πως η δική της μάνα τα έπλενε Πάσχα, Δεκα-
πενταύγουστο και Χριστούγεννα. Μια στάλα ιδρώ-
τα έτρεξε στην πλάτη της. Το air condition χαλασμέ-
νο, η καρδιά της σπασμένη, τα όνειρά της να μην χω-
ρούν επισκευή και οι αναμνήσεις να γίνονται ανάγκη
και προορισμός.
«Άει στο καλό!»
Με το που ανέσυρε από τη μνήμη της τη Σύμη και
τη Χρουσώ, σαν να θυμήθηκε πώς είναι να γελάς και
τι γεύση έχει η ζωή τα καλοκαίρια. Γαριδάκι συμια-
κό και ούζο ανέρωτο σαν το πρώτο θαλασσινό φιλί
στο Πέδι, φιλί που μονάχα στη Χρουσώ είχε εξομο-
λογηθεί, μιας και η φιλία τους ήταν κερί και προσευχή
για εκείνην. Όλα όσα ορκίζεσαι πως θα ξεχάσεις, εί-
ναι όσα δεν θα σε ξεχάσουν ποτέ. Είναι όλα όσα θα σε
ορίζουν για πάντα κι εσύ πεισματικά θα αρνιέσαι, αρ-
νούμενη τον εαυτό σου τον ίδιο.
Τι να έγινε άραγε η Χρύσα της; Να ζει ακόμα στη
Σύμη; Να γελά ακόμα έτσι μυρωδάτα; Να 'κανε άρα-
γε οικογένεια; Να έχει παιδιά;
Δαγκώνεται η Αλμήνα, γιατί ξέρει πως όσα τάχα
μου δεν θέλησε ποτέ, είναι όσα λαχτάρησε πιότερο.
Έναν άντρα, ένα παιδί, μια επιστροφή σ’ ένα σπί-
τι που αχ, να ’χε κόκκινα παντζούρια και λευκά κουρ-

15