Page 6 - «Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης» - Άνεμος Εκδοτική

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ

νιο αίσθημα κενού. Προσδοκούσε ό,τι κι από ένα
εισιτήριο: να την πάρει μαζί του και να φύγουνε μα-

κριά. Να μη νιώθει την κούραση των σαράντα εν-
νιά της χρόνων στη σπονδυλική στήλη. Κρίμα. Κι
ήθελε να ξεχάσει όσα δεν κατάφερνε: τη Ζωή της
στο κάτω πάτωμα του διώροφου διαμερίσματός
της, την αδερφή της την Ελένη, τον Βασίλη. Κυρίως
αυτόν, δεν ήθελε να τον έχει καθόλου στον νου της.
Έντεκα και δέκα. Όλα τακτοποιημένα, μπορού-
σε να πεθάνει τώρα. Αν σταματούσε ν’ ανασαίνει,
δεν θα την έπαιρνε χαμπάρι κανείς. Πήρε ψαχου-

λευτά το κομπιουτεράκι της τηλεόρασης και ίσιω-
σε μαλακά στο κρεβάτι, να τεντώσει τις γάμπες της,
που ’χαν πρηστεί από την ορθοστασία. Όλη μέρα
πάνω στις γόβες, να κατακτά τον κόσμο με συνέ-
πεια. Μπροστά από σελίδες περιοδικών υπό κα-
τασκευή. Κι η ίδια απορούσε κάποιες στιγμές για
το πώς άντεχε. Κείμενα, λέξεις, λεζάντες, σιχτίρια,

φωτογραφίες, μη παραδοτέο υλικό, μεταφράσεις,
«πάρ’ τον ξανά στο τηλέφωνο τον άχρηστο», αρ-
χεία ηλεκτρονικά, χαρτούρα, οδηγίες, σαβούρα, δι-
αφημιστές, μαγαζιά, διορθώσεις, πολιτικοί, μοντέ-
λα, ηθοποιοί και νούμερα. Όλων των ειδών και των
κατηγοριών τα νούμερα.
Ετοιμοπόλεμη κάθε πρωί απ’ τις εφτά παρά, ξύ-
πναγε πατώντας το κουμπί της καφετιέρας. Ένα
κουμπί που ανταποκρινόταν κοκκινίζοντας. Φίλ-

10