Page 6 - index
P. 6
ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΥΜΠΛΗΣ
Μόνο ένα κορίτσι χαμογέλασε. Έστω για μια στιγμή.
Καθόταν δίπλα από το πηγάδι που τους είχαν ανοίξει
οι άνθρωποι του ΟΗΕ για να έχουν πρόσβαση σε νερό.
Στο χέρι της κρατούσε ένα σαλιγκάρι! Η μικρή ήταν
αφοσιωμένη στο περίεργο αυτό πλάσμα. Μου φάνηκε
παράξενο! Το κοιτούσε επίμονα, έμοιαζε σχεδόν να του
μιλά, να μοιράζεται μ’ εκείνο κάποιο μυστικό. Και με μια
απαλή, τρυφερή, αέρινη κίνηση του χεριού της, από αυ-
τές που κάνουν μόνο οι καλύτερες μπαλαρίνες του κό-
σμου, άφησε το σαλιγκάρι δίπλα από την αντλία του νε-
ρού για να συνεχίσει το ταξίδι του. Το κορίτσι γύρισε
προς το μέρος μου και χωρίς να της πω τίποτα μου χάρι-
σε το πιο αληθινό χαμόγελο που είχα δει ποτέ μου.
Από τότε έχω τη φωτογραφία της και αυτήν αντικρί-
ζω κάθε μέρα όταν ανοίγω τον υπολογιστή μου για να
γράψω.
Δεν ξέρω το όνομά της. Δεν ξέρω την ηλικία της, την
ιστορία της. Και μάλλον δε θα τα μάθω ποτέ.
Αλλά όλα όσα θα ήθελα στ’ αλήθεια να ξέρω στη
ζωή, τα βρήκα στο χαμόγελό της.
Αφιερωμένο τούτο το βιβλίο σ’ ένα μικρό μου αδερ-
φάκι που ζει κάπου στην Αφρική και κάθε πρωί μού χα-
μογελά.
10
