Page 10 - «Σχεδόν αθόρυβα» - Χρήστος Φλουρής - Άνεμος Εκδοτική
P. 10
ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΛΟΥΡΗΣ
Δεν πρόλαβα
Δε με λυπεί που πέθαναν τα πιο αγαπημένα μου όνειρα
γιατί ξέρω καλά πως οι άνθρωποι
δεν σταματούν να ονειρεύονται ποτέ
και σαν από ένστικτο επιβίωσης,
σαν από ανάγκη εσώτερη
αντικαθιστούν εκείνα που πεθαίνουν
με άλλα νέα,
νέα πολύ κι ανυποψίαστα…
με θλίβει ωστόσο που δεν πρόλαβα να τα κτερίσω
-ως επιβάλλουν τα έθιμα τα ταφικά-
συμβολικά μ’ ένα ειδώλιο από πηλό,
ή ένα λυχνάρι
και να πετάξω μέσα στην πυρά
που φλέγονταν τα σώματά των
λίγα σταφύλια, σύκα ή κυδώνια,
να ναι γλυκιά πολύ η ματαίωσίς τους…
14
