Page 7 - «Σχεδόν αθόρυβα» - Χρήστος Φλουρής - Άνεμος Εκδοτική
P. 7
ΣΧΕΔΟΝ ΑΘΟΡΥΒΑ
Το παραπέρα
Έλεγα «να! ως εκεί θέλω να φτάσω μοναχά,
μέχρι τον χαμηλό τον λόφο με τους ευκαλύπτους
απ’ όπου, λένε, φαίνεται ακάλυπτη
πέρα ως πέρα η θάλασσα»…
«Κι ύστερα θα επαναπαυτώ», έλεγα
«Θα ξαποστάσω στην παχιά σκιά της απραξίας.
Κόπωση θα προφασιστώ,
αδυναμία των μελών να κινηθούν ή ζάλη…
Μια κάποια τέλος πάντων
απ’ τις προφάσεις τις συνήθεις των ανθρώπων.
Εξάλλου τι να θελήσω, τι να επιθυμήσω άλλο;»
Μα ευθύς ως έφτασα ως εκεί
–που μήτε ήλπιζα μήτε περίμενα ποτέ μου–
και πριν καλά καλά χορτάσω τη θάλασσα από μακριά
γιατί να νιώθω ημιτελής;
Γιατί να έχω αγκάθι στην ψυχή
να με τρυπά,
το ακόμη παραπέρα;
11
