Page 4 - «Σίβυλλα, Το τίμημα της ύβρεως» - Δήμητρα Παπαναστασοπούλου - Άνεμος Εκδοτική
P. 4

ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

           τρόπαιο νόμο. Τον νόμο της κατάργησης και της πλήρους κα-
           ταστροφής όλων των αρχαίων ναών, όλων των μαντείων, δη-
           λαδή να σύρει την ταφόπλακα πάνω από τον ήδη ανοιχτό τάφο
           της αρχαίας λατρείας. Η νέα θρησκεία εκτόπιζε κιόλας τους
           παρωχημένους αφέντες του Ολύμπου και τους εξωθούσε στα
           Τάρταρα, στο απόλυτο σκοτάδι της αφάνειας και της παντοτι-
           νής λησμονιάς.
              Ο νόμος είναι σαφής και καταδικαστικός:
              «...απαγορεύουμε σε εκείνους που έχουν μιαρές ειδωλολα-
           τρικές  πεποιθήσεις  να  προσφέρουν  τις  καταραμένες  θυσίες
           τους και να ασκούν όλες τις άλλες καταδικαστέες πρακτι-
           κές τους. Διατάσσουμε, δε, όλα τα ιερά και οι ναοί τους που
           στέκουν ακόμη, να καταστραφούν με πρωτοβουλία των το-
           πικών διοικητών και να εξαγνισθούν τα απομεινάρια τους με
           την ύψωση του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας.
           Όλοι ας γνωρίζουν ότι αν παραβάτης του παρόντος νόμου πα-
           ραπεμφθεί με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον δικαστού, θα τιμω-
           ρηθεί με την ποινή του θανάτου*».
              Οι ιερείς έκαναν αρχικά τη σκέψη να λάβουν τον πολύτι-
           μο χρησμό την έβδομη ημέρα του μηνός Βυσίου, την ημέρα που
           συνήθιζαν να γιορτάζουν τη γέννηση του Απόλλωνα. Όμως, ο
           θεός είχε άλλη γνώμη, γι’ αυτό έστειλε ξανά και ξανά τα ιερά
           του ζώα να τους καλέσουν να ζητήσουν τον χρησμό νωρίτε-
           ρα. Τις προηγούμενες ημέρες είχαν πετάξει πάνω από τα κεφά-
           λια τους γεράκια, κοράκια και γύπες. Εμφανίστηκαν αιφνίδια
           μπροστά τους και με συγκεκριμένη σειρά ένας λύκος, ένα ελά-
           φι, ένας τράγος, ένα κριάρι, ένας υπερμεγέθης αρουραίος, ένα
           φίδι, μία μεγάλη ακρίδα και ένας απείρου κάλλους λευκός κύ-
           κνος, όλα αφοσιωμένα στον Απόλλωνα ζώα. Τα ζωντανά έμε-
           ναν για λίγο ακίνητα με τα μάτια τους στραμμένα προς τον ναό
           και μετά εξαφανίζονταν.



           * Θεοδοσιανός Κώδικας 16.10.25.
                                       12
   1   2   3   4   5   6   7   8   9