Page 8 - «Σίβυλλα, Το τίμημα της ύβρεως» - Δήμητρα Παπαναστασοπούλου - Άνεμος Εκδοτική

ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

τήρησε την αγνότητά της για τον θεό, δε γνώρισε ποτέ τη σαρ-
κική απόλαυση. Υπήρξε μία πραγματική «παρθένος χρησμολο-
γούσα» και δεν είχε προβληματίσει ποτέ κανέναν ιερέα.
Οι Πυθίες δεν ήταν θεόπνευστες μάντισσες, όπως οι Σίβυλ-
λες παλιότερα, γι’ αυτό δεν κατέχονταν από προφητική «μα-
νία». Εξασκούσαν το λειτούργημά τους μέσα στο μαντείο, υπο-
χρεωμένες να δίνουν απαντήσεις σε συγκεκριμένες ερωτήσεις
που τους υπέβαλλαν οι ιερείς· ήταν απλά όργανα στη βούλησή
τους, αδύναμες γυναίκες χωρίς προσωπικότητα, χωρίς πρωτο-
βουλίες. Η θεία έμπνευση ερχόταν εκείνη τη στιγμή και στο συ-
γκεκριμένο μέρος, το άβατο του ναού στη γη των Δελφών, από
όπου έβγαιναν ατμοί που η προφητική τους δύναμη ήταν συνδε-
δεμένη απόλυτα με τη θεϊκή παρέμβαση.
Αυτό γνώριζαν όλοι οι ιερείς και για την Ξενόκλεια. Κι εκεί-
νη, πράττοντας σοφά, είχε παραμείνει σιωπηλή τον τελευταίο
λίγο καιρό της διαφοροποίησης της παρουσίας του θεού στην
αδιάφορη ζωή της και του υπέροχου δώρου του. Η Πυθία γνώ-
ριζε πως η σημερινή ημέρα ήταν πολύ σημαντική, γνώριζε ήδη
τον χρησμό που θα καλούνταν σε λίγο να δώσει. Ο θεός τής τον
είχε αποκαλύψει αρκετά νωρίτερα, μαζί με το δώρο της συνεχό-
μενης ικανότητας να προφητεύει. Την είχε μεταμορφώσει σε μια
μικρή μάντισσα, μια νεόκοπη Σίβυλλα, όχι σαν εκείνες τις αρ-
χαίες με την ικανότητα να ζουν χίλια χρόνια και να συνεχίζουν
να προφητεύουν ακόμα και νεκρές. Ο δικός της ρόλος ήταν να
αποκτήσει την απαραίτητη γνώση για να μυήσει την επόμενη
Σίβυλλα και να πεθάνει ειρηνικά.
Η Ξενόκλεια ρίγησε, αναλογιζόμενη το μέγεθος και τη
σπουδαιότητα του έργου της. Σηκώθηκε και πήρε την ανηφό-
ρα μέχρι το σπίτι της· έκλεισε απαλά την πόρτα πίσω της και
γδύθηκε στεγνώνοντας όσα σημεία του σώματός της ήταν ακό-
μη υγρά. Ψιθυρίζοντας ύμνους θυμιάτισε το κορμί της και μά-
σησε λίγα φύλλα ιερής δάφνης. Έπειτα, φόρεσε το μακρύ λευ-
κό της ιμάτιο, τα χρυσά βραχιόλια και το βαρύ περιδέραιο με

16