Page 7 - «Σκιές» - Σάββας Καλιοντζής - Άνεμος Εκδοτική
P. 7
ΣΚΙΕΣ
«Δεν έχεις άδικο. Η μοναξιά κάποιες μέρες είναι
αφόρητη. Σε τρελαίνει».
«Την έχω νιώσει κι εγώ», έσπευσε να πει ο καπε-
τάνιος, «όταν μένω ώρες στο πέλαγος ρίχνοντας τα
δίχτυα. Δεν βλέπω την ώρα να γυρίσω και να μιλήσω
με κάποιον άνθρωπο».
Ο νεαρός χαμογέλασε. «Αν είναι έτσι, σε συμβου-
λεύω να μη γίνεις ποτέ φαροφύλακας».
«Ααα είναι αργά τώρα πια, και να ήθελα, τα χρό-
νια μου δεν το επιτρέπουν. Έχω πατήσει τα εξήντα
και οι αντοχές μου μειώθηκαν αρκετά. Είναι επικίνδυ-
νο άνθρωποι της ηλικίας μου να επιβλέπουν φάρους
ολονυχτίς κι ολημερίς και να καθορίζουν τις τύχες χι-
λιάδων ναυτικών και τουριστών που περιδιαβαίνουν
το Αιγαίο. Τρανό παράδειγμα ένας από τους προκα-
τόχους σου, ο Μανωλάρας με τ’ όνομα. Θα έχεις μά-
θει βέβαια για το κατόρθωμά του».
«Ναι, ξέρω, έσβησε ο φάρος ενώ κοιμόταν από το
πολύ ποτό…»
«Ακριβώς, πήρε στον λαιμό του εκατόν πενήντα
άτομα. Το μικρό κρουαζιερόπλοιο, τυλιγμένο από την
ομίχλη, χτύπησε σε ύφαλο κοντά στη Σύρτη και βυθί-
στηκε αύτανδρο. Δεν γλίτωσε κανείς. Ήταν πριν εν-
νέα χρόνια, τέτοια εποχή. Αν δεν κάνω λάθος, δώδε-
κα Οκτώβρη, σήμερα έχουμε δέκα...»
«Καταδικάστηκε για την αμέλειά του», είπε ο νεα-
ρός άντρας.
15
