Page 6 - «Τοξοβόλος του κενού» - Κατερίνα Νεστορίδου - Άνεμος Εκδοτική

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΝΕΣΤΟΡΙΔΟΥ

Δυο βαθιές ρυτίδες

Μορφάζω σιωπηλή
στου κόσμου τ' ανομήματα.
Φουσκωμένα παγώνια οι έριδες,
έτσι γαντζώθηκαν τα σαρκοβόρα
και στον φόβο που συνηθίζει τη μιζέρια.
Δυο βαθιές ρυτίδες
πρόβαλλαν με τα ψεγάδια του μυαλού
για να θυμούνται τον κομπασμό του χρόνου.
Χρόνος άχρονος λαξεύει
τα χνάρια του στο τόλμημα της μνημοσύνης,
σκορπίζοντας χρώματα
που, αλίμονο, ίσως να μη βλέπουμε πια.
Μας ταξιδεύει στο επέκεινα,
εκεί που οι ρυτίδες καταρρέουν
σαν δύστυχα ψέματα
και οι μορφασμοί χαμογελούν
αφειδώλευτα στα πάντα.

10