Page 9 - «Τοξοβόλος του κενού» - Κατερίνα Νεστορίδου - Άνεμος Εκδοτική

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΝΕΣΤΟΡΙΔΟΥ

Στοιχειωμένο κάστρο

Όταν τόλμησα ν' αγγίξω το στάχυ τ’ ουρανού,
φράγματα από πηλό μού έκρυψαν τον δρόμο.
Ρακένδυτες εποχές, προσμένοντας το φιλί της άνοιξης,
έτρεμαν στο στοιχειωμένο κάστρο,
προπύργιο γκρίζας χαραυγής.
Λέξεις χαραγμένες στο δέρμα
χάθηκαν στη δίνη μεθυσμένων αστεριών.
Δυο μελαγχολικές αχτίδες
γκρέμισαν το στοιχειωμένο κάστρο.
Ερείπια, πεφταστέρια στη σκόνη
των σκαπανέων τού αύριο.
Τρεμάμενο χάδι και κουρασμένο αναφιλητό
τ' αβέβαια χρέη μιας νέας εποχής.
Είθε η μοίρα να μας αποκαλύψει το Ανείπωτο·
πόσο απέχει ο ουρανός.

14