Page 16 - Αλμυρά ευλογημένα βλέμματα - Άνεμος Εκδοτική

Η μάνα μου, Μαρία Ντόντη εκ Τσαγκαράδας ορ-
μώμενη. Το μικρότερο παιδί του πατέρα της, το μο-
ναδικό κορίτσι μετά από πέντε αγόρια απέσπασε με-
γάλο τμήμα της πατρικής περιουσίας. Ομορφόσο-
γο, σε αυτούς έμοιασα κι εγώ, καμάρωνε η μάνα μου.

Όλοι ψηλοί, ξανθοί, λυγερόκορμοι, τσολιάδες στα
ανάκτορα είχαν υπηρετήσει τα αδέλφια της. Ο πα-
τέρας της, την μεγάλωσε σαν πριγκιπέσα. Σε ένα
πράγμα ήταν ανυποχώρητος μόνο.
«Τα κορίτσια δεν πάνε σχολείο», έλεγε.
Τίποτα δεν στάθηκε ικανό να του αλλάξει γνώμη.
Ο δάσκαλος του είχε μιλήσει σκληρά.
«Μη χαντακώνεις την κόρη σου, κυρ Παναγιώτη,
κόβει το μυαλό της, μην την σταματάς».

20