Page 14 - Αλμυρά ευλογημένα βλέμματα - Άνεμος Εκδοτική

ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Η αδελφή μου, με μουρμούρα και παράπονα εξο-
ρίστηκε στον καναπέ του σαλονιού. Ήμουν πάντα
βέβαιος για το βαρύ κόστος αυτής της εύνοιας.

Ως εξαιρετικός μαθητής, παταγωδώς απέτυχα
στην εισαγωγή σε κάποιο πανεπιστήμιο επαρχια-
κής πόλης, έτσι παρέμεινα στο παιδικό δωμάτιό μου.
Έφθασα στο πτυχίο, χωρίς να συμμετέχω στις τρέ-
λες της φοιτητικής ζωής των υπόλοιπων συμφοιτη-
τών μου. Στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο έκανα
σχεδόν όλη τη θητεία μου.
Η αδελφή μου, με αμείωτη μουρμούρα από τον κα-
ναπέ του σαλονιού τελείωσε το Λύκειο. Μετά πολ-
λών επαίνων εισήχθη στη Νομική Κομοτηνής, εξαι-
τίας της δικής μου φοίτησης στην Ιατρική, έγινε η με-
ταγραφή της, στην Αθήνα. Το σώμα της πλέον, μόνο
στον καναπέ του σαλονιού μπορούσε να χαλαρώνει,
παρέα με τη μουρμούρα της, που είχε μετατραπεί σε
σταθερή αξία.
«Α, ρε μεγάλε, τι έχεις να πληρώσεις».
Άναψα ένα τσιγάρο. Πρώτη φορά αγόραζα τσι-
γάρα. Marlboro. Νέα ζωή, νέες συνήθειες, ακόμα και

κακές, τίποτε δεν θ’ αφήσω να μου χαλάσει τη διάθε-
ση. Σε αυτό το νησί, από τούτη τη στιγμή, αρχίζει το
καλύτερο κομμάτι της ζωής μου. Αρχίζει ουσιαστικά
η ενήλικη ζωή μου.
«Ε, ρε Φανούρη, μεγαλεία που σε περιμένουν».
Τέρμα πια με τον Φανούρη, τώρα αναλαμβάνει
δράση ο Φάνης. Φάνης, Φάνης.

18