Page 5 - «??? se ?a?a?t??a» - G?????? ?de??a????? - ??eµ?? ??d?t???

ΖΩΗ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ

«Ο κορονοϊός εξαπλώνεται, ναι, το ξέρω… Τα
έχουμε μάθει εμείς αυτά από τον Νίκο, που ξέμεινε
στην Ιταλία και φοβάται να γυρίσει πίσω. Αλλά εδώ,
στην Ελλάδα, για ποιο πράγμα μιλάτε;»
Έκανα στη Στέλλα έναν καφέ· έπρεπε να συνέρ-
θει. Κι όταν τα κατάφερε, μου τα εξήγησε όλα… Για
το μήνυμα και τη σειρήνα του, που είχα αδιαφορήσει
για την παρουσία του προηγουμένως. Για τα πρωτό-
γνωρα μέτρα που επρόκειτο να πάρει το κράτος. Για
καραντίνες, καραμπίνες, ευπαθείς ομάδες, γιατρούς,
νοσηλευτές, διασωληνωμένους, μονάδες εντατικής
θεραπείας και σούπερ μάρκετ, γάντια, μάσκες, αντι-
σηπτικά και χαρτιά υγείας…
Η Στέλλα είχε θορυβηθεί πολύ. Φοβόταν να μεί-
νει μόνη της κλεισμένη στο σπίτι για τόσες μέρες, λο-
γικό ήταν. Οι γονείς και όλοι της οι γνωστοί έμεναν
εκτός Ελλάδος. Εμένα είχε ως μόνη της γνωριμία στη
χώρα. Κολλητές από παλιά ήμασταν, πολύ την αγα-
πώ! Δεν θα την άφηνα ποτέ να το περάσει μόνη της
όλο αυτό…
Και ξαφνικά, χωρίς να έχω καταλάβει καλά καλά
τι μου συμβαίνει, βρέθηκα κλεισμένη στο σπίτι μου,
σε αυτό το μικρό τριάρι στου Ζωγράφου, παρέα με
τη Στέλλα. Αφού, βέβαια, πήγα πρώτα στο σούπερ
μάρκετ για τα απαραίτητα και για τα μη απαραίτη-
τα: μακαρόνια, ρύζια και πελτέδες, σαμπουάν και
σαπούνια, φαρίνες και αλεύρι πολλαπλών χρήσεων,
ακόμα και προφυλακτικά! Αυτά πραγματικά απορώ

13