Page 8 - «??? se ?a?a?t??a» - G?????? ?de??a????? - ??eµ?? ??d?t???

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΔΕΛΙΑΝΑΚΗΣ

«Στελλάκι μου», της λέω, «να κάνεις υπομονή!
Τώρα δεν θα μπορέσετε να ιδωθείτε για δεκαπέντε
μέρες σίγουρα. Τι σε πειράζει λοιπόν;»
«Υπομονή και επιμονή», μου λέει και έχει δίκιο.
Όντως, επιμονή χρειάζεται, σωστή η Στέλλα! Και πί-
νουμε σ’ αυτό, τσουγκρίζοντας τις κούπες μας. Ναι,
με τους καφέδες, γιατί όχι;

Οι αναγούλες, εν τω μεταξύ, να μην έχουν προη-
γούμενο· τόσο πολύ δεν το περίμενα πια στο τέλος
του πέμπτου μήνα! Η Στέλλα να με βοηθάει τρέχο-
ντας από πίσω μου με τη λεκάνη, κι εγώ να βγάζω τα
έντερά μου. Αυτό το παιδί το ήξερα πως θα με ταλαι-
πωρούσε. Κι όλα να τα τραβάω μόνη μου.
Όσο για τον Νίκο, τον πατέρα του παιδιού μου;
Αχ, τι το ’θελε; Τι το ’θελε το ταξιδάκι αυτό στην Ιτα-
λία, ακόμη δεν έχω καταλάβει. Τους έπιασε ξαφνι-
κά, αυτόν και τον κολλητό του, να διασκεδάσουν
για λίγο οι δυο τους, λέει. Διασκεδάστε, αγόρι μου
γλυκό, εδώ, στη χώρα σας, στην Ελλαδίτσα μας! Τα
ξένα τι τα θέλεις; Κάτσε τώρα εκεί, κλειδαμπαρωμέ-
νος και περίμενε! Να δούμε πού θα πάει! Όχι μόνο ο
κορονοϊός, αλλά και όλη η φάση.
Ε, για να μην τα πολυλογώ, εμετός αποδώ, εμετός
αποκεί! Να ’χω και τη Στέλλα μες στα πόδια μου, που
να μη λέει να καταλάβει πως οι αναγούλες είναι λόγω

16