Page 19 - «Πάμε μια βόλτα;» - Μαρία Βουζουνεράκη - Άνεμος Εκδοτική

ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ;

Διάβαζε πολύ η Μυρτώ, διάβαζε και ονειρευ-
όταν πως κάποτε θα συναντήσει εκείνο τον αγνό
έρωτα, όπως τον περιέγραφαν τα βιβλία της. Σαν
εκείνον που περιέγραφε ο συγγραφέας στον «Φα-
μέγιο*». Ονειρευόταν πως φιλούσε τον αγαπημέ-
νο της το ίδιο αγνά όπως ονειρεύεται το φιλί ένα

παιδικό μυαλό και στη θέση του υποτιθέμενου αγο-
ριού έβαζε πάντα το μαξιλάρι της. Πολλές φορές,
όταν οι συμμαθήτριές της ερχόντουσαν να την πά-
ρουν για παιχνίδι, εκείνη αρνιόταν με τρόπο –πά-
ντα έβρισκε μια πειστική δικαιολογία–, γιατί ήθελε
να χωθεί ξανά στα βιβλία της. Ονειροπαρμένη την
αποκαλούσαν ειρωνικά πολλές φορές, αλλά δεν
την ένοιαζε. Όταν τέλειωνε το διάβασμα, έβγαινε
για παιχνίδι στον κήπο με τη γάτα της. Κάποιες φο-

ρές που ο αέρας ξεσήκωνε τα πάντα στο πέρασμά
του, την έβαζε μέσα στο σπίτι και τη σκέπαζε με
την κουβέρτα της, κρυφά από την μάνα της. Ένας
Θεός ξέρει πώς γλύτωσε από τα χέρια της, όταν
εκείνη την ανακάλυψε κάτω από τα σκεπάσματα
και την κυνήγησε με το σκουπόξυλο.

«Μυρτώ; Πού στην ευχή είσαι πάλι;»

* Σ.τ.Ε: Αναφορά της συγγραφέως στο μυθιστόρημα
του Γιάννη Δημηλά «Ο Φαμέγιος» (ιδιωτική έκδοση του
1979).

23