Page 20 - «Πάμε μια βόλτα;» - Μαρία Βουζουνεράκη - Άνεμος Εκδοτική

ΜΑΡΙΑ ΒΟΥΖΟΥΝΕΡΑΚΗ

Η φωνή της Όλγας αντήχησε όλο αγωνία στο
σκοτεινό σοκάκι. Είχαν περάσει τουλάχιστον τρεις
ώρες από τότε που η Μυρτώ τής είπε πως πήγαινε
να παίξει. Άλλο πάλι και τούτο! Ένα τσούρμο εν-
νιάχρονα πλάσματα αψηφούσαν κάθε καιρό, την
ίδια πάντα ώρα κάθε μέρα, κι έβγαιναν στους δρό-
μους. Αναρωτιόταν συχνά τι στην ευχή σήμαινε
εκείνο το «πάω να παίξω» και τι είδους ευχαρίστη-
ση έβρισκαν με το να χάνονται για ώρες ατελείωτες
στα στενά της γειτονιάς τους.
Τη βόλευε κι εκείνη, ωστόσο. Όταν η κόρη της
αποφάσιζε να ακολουθήσει το τσούρμο, εκείνη
μπορούσε ανενόχλητη να απολαύσει το απογευμα-
τινό καφεδάκι της. Έπειτα της είχε εμπιστοσύνη.
Ήξερε που ήταν, με ποιους και τι ώρα θα επέστρε-
φε. Ακόμα κι όταν γύριζε με λερωμένα ρούχα, ανα-
κατεμένα μαλλιά κι αναψοκοκκινισμένα μάγουλα,
δεν τη μάλωνε. Γιατί, μετά το καθημερινό της μπά-
νιο, η Μυρτώ έτρωγε και με δυσκολία κρατούσε τα
μάτια της ανοιχτά, κουρασμένη όπως ήταν. Πήγαι-

νε κατευθείαν για ύπνο μετά και η Όλγα συνέχιζε
ανενόχλητη τις δουλειές της. Μια συνηθισμένη κα-
θημερινότητα στη μικρή πόλη της ελληνικής περι-
φέρειας.

Γνήσιο παιδί της επαρχίας η Όλγα, δεν κατά-
φερε να ζήσει πολλά. Μετά το Γυμνάσιο κι αφού

24