Page 17 - «Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης» - Άνεμος Εκδοτική

Ο ΑΠΡΙΛΗΣ ΣΤΑΘΗΚΕ ΑΛΗΤΗΣ

σαν άσκηση, κυρίως ψυχοθεραπευτική. Της είχε
μείνει το καλό συνήθειο από τότε που, μη όντας και

πολύ στα καλά της, κατάφερε με τα πολλά κι αυ-
τογιατρεύτηκε απ’ την κατάθλιψη. Για καιρό δεν
την έβλεπε ψυχή. Όταν όμως άρχισε να δουλεύει τα
προβλήματα μέσα της, το ’βαλε ως σταθερή. «Βγες
έξω», έλεγε στον εαυτό της, και το ’κανε. Ήθελε
δεν ήθελε, έβαζε ταγεράκι, φουστανάκι, κραγιόν
διακριτικό, στο σάπιο μήλο κυρίως, και το πορτο-
φόλι της.
Η Στέλλα την κοίταξε με δυσπιστία.

«Κατά τα λοιπά, παραπονιέσαι ότι έχεις και πρό-
βλημα μνήμης! Ροδάνι πάει η γλώσσα βλέπω, ξεδια-
λέγεις και ξεχνάς. Σ’ έχω στον νου μου, να ξέρεις!»
«Αγοράζεις απρόσεχτα, λέω», ανταπάντησε η
Ζωή στον παράξενο κόσμο της. «Μπαίνεις-βγαίνεις
με δολοφονική ταχύτητα, λες και αδειάζει η κλεψύ-
δρα άμμο! Δεν κοιτάς τις τιμές, παίρνεις και βάζεις

ό,τι βρεις στο καρότσι».
«Διαλέγω».
«Εγώ γιατί όταν ανοίγω τις σακούλες βρίσκω
όλα τα δεύτερα;»
«Για να ’χεις ν’ ασχολείσαι».
«Φλυαρείς. Τι να μαγειρέψω;»
«Το παραμικρό. Να ξεπαγώσεις παστίτσιο μό-
νο».
«Θ’ αργήσεις;»

21