Page 15 - «Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης» - Άνεμος Εκδοτική

Ο ΑΠΡΙΛΗΣ ΣΤΑΘΗΚΕ ΑΛΗΤΗΣ

Όταν εκνευριζόταν, ερχόταν στα συγκαλά της
με τον πιο άμεσο τρόπο.

«Ο χρόνος. Στέλλα, εκτιμάει κι ανταμείβει μονά-
χα όσους τον αγνοούν».
«Δεν θ’ ανοίξουμε φιλολογική συζήτηση, έχω
και μεροκάματο να βγάλω».
«Το λες μ’ έναν τρόπο, σαν να πρόκειται να πας
να σκάψεις!»
«Δεν ήσουν έτσι από πάντα».
Τη στιγμή που πάταγε στο κάτω πάτωμα, έβαλε
τα χέρια στη μέση η Ζωή, την ατένισε σαστισμένη.
Τον τελευταίο χρόνο ήταν όλο και περισσότερο.
«Σαν πώς δηλαδή;»
«Γκρινιάρα, μάνα! Ένα μωρό».
«Έχεις καταλάβει ότι μπαίνεις στην κλιμακτή-

ριο, Στέλλα;»
Διόρθωσε τα μαλλιά της με το δεξί χέρι. Αυτός ο
αφρός τα μπέρδευε.
«Ό,τι θες θυμάσαι! Και δεν θα σου δώσω λογα-
ριασμό για το πού μπαίνω κι από πού βγαίνω! Αν
δεν ήσουνα μανούλα, δεν θα ’ξερα κι εγώ πού να σε
πρωτοστείλω τώρα…»
«Καφέ;»
«Βάλε και φτιάξε μόνη σου. Θυμάσαι πώς; Αλλά
όταν σε πιάσει ταχυκαρδία, δεν θα με πάρεις στο κι-

νητό, ούτε στο γραφείο, ούτε στο κινητό στης Χρύ-
σας. Κλείνουμε τεύχος και δεν είναι ακόμα στημέ-
νο-τελειωμένο ούτε το μισό».

19