Page 3 - «Η νοσταλγία του παλιού πόνου» - Αγγελική Μπούλιαρη

Απ’ το παράθυρο του τέταρτου ορόφου

Ψιλή βροχή στο κόκκινο χώμα,
μικρές σταγόνες στα πράσινα φύλλα,
στα μικρά κομμάτια της πόλης,
όπου υπάρχει ακόμα κόκκινο χώμα,
όπου ανασαίνουν ακόμα πράσινα φύλλα.

Μια γλυκιά ομίχλη σεργιανάει στην πολιτεία.
Μια μικρή καταχνιά τρυπώνει στην ψυχή μου.
Βρέχει απαλά, με ρυθμό και παράπονο,
σαν ένα τραγούδι που ’ρχεται από μακριά,
μέσα στη νύχτα,
κατασιγάζοντας την ανάγκη, σαν ένα χάδι τρυφερό.

Η βροχή μου χτυπάει το τζάμι
κι η παρουσία σου δεν είναι παρά
η αμετάκλητη απουσία σου.

9