Page 7 - «Η νοσταλγία του παλιού πόνου» - Αγγελική Μπούλιαρη

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΝΟΥ

Εγωιστικό

Εμπρός λοιπόν!
Σπάστε μου την καρδιά,
όση μ’ αφήσατε ακόμα ν’ απομένει,
σε χίλια δυο κομμάτια.
Λιντσάρισμα στους αδύνατους.
Πατήστε τους ευαίσθητους
με την μπότα της κυριαρχίας σας.
Η γη ανήκει στους δυνατούς!

Ποιος νοιάζεται για τη γη;
Γι’ αυτήν εδώ νοιάζομαι την καρδιά,
την απροσάρμοστη.
Γι’ αυτό εδώ το πνεύμα νοιάζομαι,
το διχασμένο.
Για την αντίφαση της ψυχής μου νοιάζομαι
και θέλω λίγο χώρο
ν’ απλώσω στην έκταση τα χέρια μου,
ν’ απλώσω την καρδιά μου,
την ψυχή μου και το πνεύμα μου,
χωρίς τον φόβο πως κάποιος θα πυροβολήσει,
δολοφονώντας εν ψυχρώ
τις ευαισθησίες μου.

13