Page 20 - Το ποτάμι στον καθρέφτη - Αικατερίνη Τεμπέλη - Άνεμος Εκδοτική

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΕΜΠΕΛΗ

στη στάση του λεωφορείου, ούτε και φαινόταν

άνθρωπος που έχει αυτοκίνητο. Φορούσε σκού-
ρα παλιομοδίτικα ρούχα χειμώνα καλοκαίρι, και
τους σκανδάλιζε τ’ απογεύματα με το να κάθε-
ται επί ώρες στην αιώρα του κήπου μη κάνοντας
απολύτως τίποτα. Και να πεις ότι παρατηρού-
σε κανέναν; Oύτε τα ονόματα των γειτόνων δεν
ήξερε. Και γιατί να τα ξέρει δηλαδή, αφού δεν
τους μιλούσε ποτέ; Πού και πού, όμως, έγνεφε
σαν να χαιρετούσε μερικούς απ’ αυτούς. Αλλά

και πάλι, δεν ήταν σίγουρο.
Άφηνε πάντα ολάνοιχτα τα παράθυρα και
φαίνονταν έτσι τα λιγοστά έπιπλα των δωμα-
τίων. Μόνο αυτά, όμως. Γιατί, κατά τ’ άλλα,
ούτε φωτογραφίες υπήρχαν πουθενά, ούτε ενθύ-
μια από ταξίδια, ούτε βιβλία, ούτε κάδρα. Ακό-
μα κι αν έσπαζες το κεφάλι σου να βγάλεις συ-

μπέρασμα για τη ζωή του, τίποτα δεν θα κατά-
φερνες. Έμοιαζε σαν να μην έχει ζωή. Ίσως μά-
λιστα ούτε λέξη ανθρώπου να μην είχε ακουστεί
ποτέ στο σπίτι του, αφού κανείς δεν τον επισκε-
πτόταν. Και οι γείτονες, όσο κι αν κρυφάκου-
σαν, δεν τον τσάκωσαν να μιλάει μόνος του.
Μοναδική εξαίρεση σ’ όλο το σκηνικό, κάτι
γράμματα που λάμβανε συχνά πυκνά. Γράμ-

24