Page 19 - Ψυχή σαν θάλασσα - Άνεμος Εκδοτική

ΨΥΧΗ ΣΑΝ ΘΑΛΑΣΣΑ

Ήταν τόσο μεγάλη η τρομάρα της, τόσο φοβισμέ-
νη πως μπορεί να τον είχε σκοτώσει που τα χέρια

της πυρετωδώς ψαχούλευαν το κορμί του για ένδει-
ξη ζωής ή για αίμα και τραύματα.
«Μίλησέ μου, Νικόλα!»
Τα χέρια της Μυρτώς μάλαζαν την κοιλιά του,
τον θώρακά του, τα μπράτσα, το κεφάλι.
Ξαφνικά ο Νικόλας άνοιξε τα μάτια κι απέμεινε
να την κοιτάζει.
«Δόξα τω Θεώ! Δόξα τω Θεώ, είσαι καλά!»
έσκουζε με αναφιλητά η Μυρτώ.

Ο Νικόλας όντως ήταν καλά. Δεν είχε κανένα
τραύμα πέρα από μερικές μελανιές και την τρομά-
ρα του.
Όταν γύρισε σπίτι τ’ απόγευμα η Μυρτώ, τα μά-
τια της ήταν ακόμα πρησμένα και το πρόσωπό της
κάτασπρο.
«Δεν ήταν καλή μέρα σήμερα. Δεν ήταν καλή

μέρα», επαναλάμβανε ξανά και ξανά στους γονείς
της εξηγώντας τους τι συνέβη.
Όμως, δεν συνέβαινε το ίδιο και με τον Νικόλα.
Το αντίθετο μάλιστα, γύρισε σιγοτραγουδώντας
στο σπίτι και το βράδυ στο κρεβάτι του δεν μπορού-
σε να κοιμηθεί από την εικόνα της Μυρτώς που αιω-
ρούνταν συνεχώς μπροστά του. Περισσότερο όμως
ήταν τα χέρια της. Έκλεινε τα μάτια του κι ένιωθε
τα χέρια της να του μαλάζουν το κορμί. Είχε πολύ

25