Page 17 - Ψυχή σαν θάλασσα - Άνεμος Εκδοτική

ΨΥΧΗ ΣΑΝ ΘΑΛΑΣΣΑ

Αγαπημένε μου... Πάντα έτσι τον αποκαλούσε.
Όμως να, αυτό ήταν το παιχνίδι τους. Ποτέ δεν το

ανέλυσαν, ποτέ δεν το ομολόγησαν, ποτέ δεν έκα-
ναν συμφωνίες συμπεριφοράς. Μιλούσαν τα μάτια
τους, τα χέρια τους, τα χείλη τους, οι ψυχές τους.
Ήξεραν πως ζούσαν ένα παραμύθι, μια ιστορία
αγάπης που δεν εγκατέλειψαν ποτέ και για κανέναν
λόγο. Ούτε τότε που έχασαν τη Σμύρνη, ούτε σε κα-
μιά άλλη από τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν στη
ζωή τους. Ίσα ίσα, αυτή η στάση ζωής, το παιχνί-
δι τους, η αγάπη τους, τους έβγαζε πάντα στα ανοι-

χτά και πάντα τους προχωρούσε μπροστά. Απο-
λάμβαναν τη ζωή όσο πιο έντονα γίνεται, όσο δεν
πάει άλλο, σ’ ένα σενάριο που φυσικά κι αθόρυβα
είχε γραφτεί. Η ευτυχία τους και η μεγάλη τους αγά-
πη αλλά και τα μυστικά τους αθόρυβα πλανιόντου-
σαν μέσα στον χρυσοπλεγμένο αέρα της Σμύρνης κι
έπειτα μέσα στο δροσερό αεράκι που έφερνε η θά-

λασσα των Κυθήρων. Κι ήταν τόσο δυνατός ο ήχος
αυτής της σιωπής, που όλοι μιλούσαν γι’ αυτήν.

Ελεύθερη είχε μεγαλώσει η Μυρτώ. Οι γονείς της
την παρότρυναν σε ό,τι της άρεσε, σε ό,τι τρελό της
περνούσε από το κεφάλι και ήταν δύσκολο παιδί η
Μυρτώ, γεμάτη δεύτερες σκέψεις. Όλο και κάτι θα
της χαλούσε τη μέρα της, όλο και κάποιον λόγο θα
έβρισκε για να στραβομουτσουνιάσει. Όμως η ίδια

23