Page 15 - Ψυχή σαν θάλασσα - Άνεμος Εκδοτική

ΨΥΧΗ ΣΑΝ ΘΑΛΑΣΣΑ

στο δωμάτιο. Στην αρχή η γιαγιά δεν είχε καταλά-
βει, δεν είχε συνδυάσει τις στιγμές, έπειτα όμως κα-
τάλαβε. Κάθε βράδυ που έλυνε τα μαλλιά της, ακρι-

βώς τη στιγμή που έσκαγαν στην πλάτη της ακουγό-
ταν η βαθιά, ηχηρή ανάσα, που έμοιαζε με στεναγμό,
του παππού Ιγνάτιου. Έτσι ο παππούς Ιγνάτιος πα-
ρέμενε να την κοιτά κάθε βράδυ, μια ζωή μ’ ερωτευμέ-
να μάτια, γοητευμένα από το θέαμα που παρουσια-
ζόταν μπροστά του.
Η Φωτεινή θυμόταν και χαμογελούσε εκείνο το
καλοκαίρι που ο παππούς ξεπάτωσε όλους τους κα-
τιφέδες από τα παρτέρια του κήπου μπροστά από
τα παράθυρα της κρεβατοκάμαράς τους. Η Πηνε-
λόπη Κάραλη ήταν παραχαϊδεμένη από τον Ιγνάτιο
που φρόντιζε να μην της χαλάει χατίρι. Ευχαριστιό-
ταν την κοινή ζωή τους μα και το παραχάιδεμά της
κι εκείνος το ίδιο, μετατρέποντας την καθημερινότη-
τά τους σ’ ένα παιχνίδι που τους κανόνες του γνώρι-
ζαν μόνο οι δυο τους.
Η γιαγιά Πηνελόπη ξυπνάει ένα ζεστό πρωινό
του Ιούλη με μάγουλα να λάμπουν και με αυτά τα

μάγουλα να γίνονται όλο και πιο κόκκινα πλησιάζει
προς το ανοιχτό παράθυρο, κοιτάζει έξω τον κήπο,
τα παρτέρια με τα λουλούδια, τα δέντρα ολόγυρα,
τις πρασιές με τους κατιφέδες που το έντονο πορ-
τοκαλί τους χρώμα σού έκλεβε αμέσως το βλέμμα.
Κοιτάζει πίσω της τον παππού που κοιμόταν ακόμη
στο απαλό τους κρεβάτι.

21