Page 10 - Αλμυρά ευλογημένα βλέμματα - Άνεμος Εκδοτική

ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

«Εγώ είμαι η εξουσία, πότε θα το καταλάβεις, δή-
μαρχε;»
Πριν προλάβω ν’ απαντήσω, ένα ακόμα χέρι ήταν

απλωμένο για χειραψία.
«Θανάσης Γρηγοριάδης, καλώς όρισες, γιατρέ
μου, είχες καλό ταξίδι; Να σας οδηγήσω στο ιατρείο
σας».
«Φανούρης Θεοδώρου, καλώς σας βρήκα, ευχα-
ριστώ που ήρθατε να με παραλάβετε», κατάφερα
επιτέλους να πω.
«Υποχρέωσή μας, γιατρέ. Πάμε να σου δείξω το
ιατρείο;»
Ο ενικός μπερδευόταν με τον πληθυντικό και κέρδι-
ζε έδαφος στις κουβέντες του κυρίου Θανάση. «Και-
νούρια ζωή ξεκινώ, οι ενικοί θα μ’ ενοχλήσουν;»
Ένα μικρό κάτασπρο σπίτι, με δύο μεγάλα παρά-
θυρα βαμμένα σε έντονο μπλε χρώμα και κόκκινα κε-
ραμίδια, χτισμένο στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί
στην αγορά, είναι το ιατρείο.
Πάρκαρα ακριβώς μπροστά από την πόρτα, τότε
μόνο είδα τη μεγάλη ταμπέλα με το σταυρό «ΑΓΡΟ-

ΤΙΚΟΝ ΙΑΤΡΕΙΟΝ».
Πρώτος κατέβηκε ο κύριος Γρηγοριάδης, που στο
μεταξύ έμαθα πως είναι επιχειρηματίας, έχει κατά-
στημα με υλικά οικοδομών, το μοναδικό σε όλο το
νησί. Έβγαλε από την τσέπη του παντελονιού του
ένα κλειδί, ξεκλείδωσε, άνοιξε διάπλατα την πόρτα,
πέρασε μέσα και γύρισε να με περιμένει.

14