Page 8 - Αλμυρά ευλογημένα βλέμματα - Άνεμος Εκδοτική

Όσο το πλοίο πλησίαζε στο λιμάνι τόσο καλύτερα
ξεχώριζα τα σπίτια και τα χρώματα, γέμισα τα πνευ-
μόνια μου με αέρα. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά,
στα όρια της ταχυπαλμίας. Το πρώτο μου ιατρείο.
Αλάτι στάθηκε στα φρύδια και στα μαλλιά μου, το
καθάρισα με τα δάχτυλα, τα έφερα στην άκρη της

γλώσσας μου, ένιωσα την αλμύρα του, δάκρυα μου
θύμισε.
Ένας ξερακιανός ηλιοκαμένος τύπος έπιασε τους
κάβους στον αέρα, ξεφώνισε χαιρετώντας τους ναύ-
τες, χαχάνιζε.
Στο μέσο της προβλήτας στέκονταν δύο κύριοι,
ο ένας με χοντρό μπλε μπουφάν, τα χέρια στις τσέ-
πες, τους ώμους χαμηλωμένους, ο άλλος με κουστού-
μι και παλτό, ευθυτενής.

12